Employee of the Month September

De laatste medewerkers die in de bloemetjes gezet worden, verdienen de eervolle vermelding allebei voor 200%, alhoewel ze de eretitel met hun beiden delen. Het is het eigenaarskoppel van het huis waar we in Canada thuis waren. Mr Lee is de plantmanager, Ms Lee is de chef. Niemand kan hun verdienste in twijfel trekken !

Mr Lee is een vriendelijk man, altijd goedlachs en behulpzaam. Hij is letterlijk kromgewerkt. Zijn takenpakket is dan ook ruim en seizoensafhankelijk. In de koude maanden regelt hij de temperatuur in het ganse huis. Ongelooflijk maar waar, wij hadden geen thermostaat in ons appartement, maar waren volledig afhankelijk van de temperatuur die Mr Lee instelde. Gelukkig beleefden we binnen nooit een "dikke-truien-dag". Buiten de sneeuw ruimen is een andere opgave. Daarbij mocht je hem niet helpen, hij had het immers altijd gedaan... Op kerstavond deed ik het toch, een dikke muur sneeuw helpen afscheppen die de oprit blokkeerde voor de familie die op bezoek zou komen. En net als alles vrijgemaakt was, kwam de stad alsnog alle sneeuw wegwerken. 's Zomers zijn de taken lichter, zoals het water geven aan de planten. De planten in de voortuin, een echt juweeltje, bewonderd door vele voorbijgangers. De planten achteraan, tientallen potten met tomaten, paprika's, pompoen etc. En tot slot onze planten als we op reis waren. Verder schilderde hij ook ons terras zodat we toch proper konden genieten van de zon. Het is duidelijk op Mr Lee kan je rekenen! Maar wat ME altijd zal bijblijven is de manier waarop Mr Lee de raccoon wou wegjagen die onze achterdeur als toilet beschouwde: overal lagen plastic krokodillen en slangen. Decoratief dat wel, maar niet effectief.
Ms Lee is een lieve vrouw en een fantastische kokkin. Ze had een ietwat krakerige stem, waardoor ze niet altijd eenvoudig te verstaan was, maar anderzijds was het geen Chinees, de taal die de Lee's onder elkaar spraken. Maar Ms Lee sprak eerder met hapjes, vroeger zouden de Lee's immers een restaurant uitgebaat hebben. Regelmatig klonk de bel beneden, en dan stond ze daar, met heerlijke gemarineerde kippebouten, met dumplings, met een cake voor Kerst. Maar op een dag deed ze ons een zetel cadeau, want ja we mochten gerust vrienden uitnodigen voor feestjes en op de vloer stampen... Maar vergis je niet, de Lee's hadden misschien een boontje voor ons, hun echte oogappels waren natuurlijk hun schattige kleinkinderen.

Toch liep niet alles over een leien dakje voor deze lieve huiseigenaars. De bovenburen die de huur niet betaalden moesten ze het huis uitzetten alhoewel ze nog zo'n geduld hadden getoond. Nieuwe sleutels voor de voordeur moesten de gemoedsrust weer herstellen. Toen volgden de grote verbouwingswerken van 3 weken, waarbij ze ME zelfs voorstelden een lange internetkabel te betalen! Hoewel de nieuwe huurster niet lang bleef (ze keerde terug naar haar ex-man), kwam er gelukkig voor hen snel een leuk jong koppel in het dakappartement.
En toen moesten wij vertrekken, terug naar België. We hadden het echt niet beter kunnen treffen. Bij ons vertrek zeiden ze simpelweg dat wij steeds welkom waren: "We have a loom fol you". Wie weet...