Out-of-Office

Geen paniek, we zijn niet failliet. De burelen van ME zijn gesloten wegens jaarlijks verlof.

Employee of the Month July

Het is niet eenvoudig om in deze vakantietijd iemand te nomineren voor de prestigieuze titel van Employee of the Month. Nochtans verdient hij alle eer want alhoewel zijn werk zelden gezien en dus geapprecieerd wordt, is het van onschatbare waarde. Het is dan ook met groot plezier dat ik de eretitel uitreik aan de plaatsvervanger.

De plaatsvervanger houdt mijn plaats in Oostkamp warm. Ik weet niet perfect wie er allemaal op mijn stoel en aan mijn bureau gezeten heeft. Ik heb wel een vermoeden, maar ik kan er ook (figuurlijk dan) naast zitten. Eerst was er een collega uit India die kort op stage in België was om de projectwerking te leren kennen en enkele opleidingen te krijgen. Dan was de plaatsvervanger een nieuw gezicht, iemand van een ingenieursbureau. Ik moet wel bekennen dat ik me hem niet kan voorstellen, want ik heb hem nooit gezien omdat hij al andere oorden had moeten opzoeken voor mijn tussentijdse terugkeer in april. Het zorgde er wel voor dat ik opnieuw even op mijn eigen nest kon zitten… Mijn vertrouwde werkplek aan het raam was onveranderd, al waren er wel heel veel nieuwe collega’s bijgekomen. Het was goed om met ze kennis te maken. Maar laat ik niet afdwalen en bij mijn bureaustoel blijven. Ik had mijn gat nog niet gedraaid om terug vanuit Canada te werken of mijn stoel werd alweer ingenomen door een andere Indiër. Door een ongelukkige weekenduitstap was zijn verblijf echter korter dan voorzien. En nu heb ik geen flauw idee of mijn stoel aan de andere kant van de oceaan onbezet is… Wat ik wel weet is dat de stoel aan mijn kant van de oceaan binnenkort een tijdje vrij zal zijn, ik vertrek namelijk op vakantie. En hoewel beide stoelen onbezet zullen zijn, is er toch een plaatsvervanger! Het zal de goede ziel zijn die ervoor moet zorgen dat de buitenwereld zal denken dat de wereld gewoon blijft draaien zonder ME, dat ieder vervangbaar is. Ik ben hem heel erkentelijk, de eretitel is slecht een kleine blijk van die waardering. Zijn foto zal daarom terecht een maand lang aan de rechterkant prijken. Enne… als de plaatsvervanger verdacht veel lijkt op wie hij vervangt, is dat zuiver toeval.

Tea for Two? All for Coffee!

Heel merkwaardig is Canada een land van koffie. Ik zal dat proberen te verklaren.
Ten eerste groeit er hier geen koffie! Het klimaat is er niet geschikt voor. Koffie wordt geproduceerd op het zuidelijk halfrond in de band gevormd door evenaar en steenbokskeerkring. Deze geografische situering heb je bij veel voedingsproducten, een bekend voorbeeld is het basisvoedsel per continent: Azië = rijst, Europa = tarwe en Amerika = maïs.
Ten tweede speelt een recenter fenomeen mee, namelijk de koloniale geschiedenis. Alle oude Britse kolonies, grofweg het huidige Commonwealth, zijn thee-landen, terwijl de landen die met Frankrijk te maken hebben (La Francophonie) dan weer koffie-landen zijn. Denk bijvoorbeeld aan Indiase thee en koffie uit Afrika.
Aangezien Canada met zowel Frankrijk als Engeland banden heeft, moet nu alles duidelijk zijn.

Toch komt Canada na België in de landenlijst van koffiedrinkers , net als in die voor bierdrinkers trouwens. Nochtans heb je die indruk niet. Blijkbaar drinken we meer thuis dan de Canadezen. 's Winters zie je in de besneeuwde straat namelijk veel mensen met zo'n geïsoleerde thermos-koffietas rondlopen. Het zwarte cafeïnedrankje is een beetje warmte die ze kunnen meenemen onderweg. 's Zomers zie je net het omgekeerde, dan zorgen de ijskoffies voor verkoeling in het broeierig warme weer.

Maar echt koffie drinken doe je natuurlijk in een koffiehuis. Er zijn verschillende mogelijkheden, elk heeft zijn eigen profiel.
Vooreerst heb je Starbucks, deze Amerikaanse keten is het grootste koffiehuis ter wereld. Ze hebben lekkere sterke koffie-combinaties. Ook de muffins zijn er heerlijk. Het is er gezellig toeven aan een tafeltje of in de zetels want de inrichting maakt er een "home away from home" van.
Maar in Canada is vooral Tim Hortons populair. Het is dan ook een Canadese koffiehuisketen opgericht door de succesrijke hockeyspeler Tim Horton (of wat had je gedacht?). Ondanks de reclameslogan "Always fresh" blijft het toch fast-service-food. Hun productgamma gaat verder dan alleen maar koffie en koekjes: Timbits zijn kleine doughnuts en je kan er ook allerlei soepjes eten.
In de Bridgehead koffiehuizen drink je dan weer enkel organic en fair trade. Met een tas heerlijke koffie of thee en eventueel een lekker stukje gebak, kan je rustig door de grote raampartijen de mensen buiten observeren. Voorlopig bestaan ze enkel in de hoofdstad, maar de keten die in Nov. 2006 verkozen werd als Ottawa’s “Best Coffee/Tea House” wil gans Canada veroveren.
Ook in Timothy’s World Coffee kan je een heerlijk koffiekransje houden. We deden dat eens met korting! Ik wist immers het antwoord op de vraag "Van welk oud-communistisch land was Zikourov de leider?" Het is "Bulgarije", maar vraag ME niet hoe ik dat wist...
In de tweede grootste keten in Canada, Second Cup, moeten we nog een kopje koffie (of twee) gaan proeven. We dronken enkel een ice-coffee bij hen voor we in april even naar België kwamen. Bij de bestelling moet je ook steevast zeggen dat je "terplaatse" drinkt, anders krijg je je bakje troost niet in een mooie tas maar in een kartonnen beker met een dekseltje op.
Hieronder enkele sfeerbeelden van de koffiehuizen. Kan je raden welke het zijn?

King of Ottawa for one day on the Belgian National Holiday

De Belgische nationale feestdag wordt natuurlijk niet gevierd in Canada, dus ik had "het rijk" voor ME alleen, zonder rekening te houden met de zowat 6% werklozen, 13% gepensioneerden en x% anderen met vrije tijd....

Iets typisch Belgisch doen was nogal moeilijk, check voor jezelf maar hoe men ons in het buitenland promoot op deze officiële (sic!) site visitBelgium. Lees direct ook de geschiedenis van België met de huidige politieke toestanden in het achterhoofd, nil nove sub sole... Kortom ik besloot dus iets typisch Canadees te doen.

Als een volleerde Flandrien fietste ik naar de Greenbelt, dat is de groene zone in Ontario. Mijn doel was Mer Bleue Conservation Area een uitzonderlijk zuidelijk gelegen stukje Hoge Noorden, vergelijkbaar met de Hoge Venen. Na de ijstijd is dit gebied ontstaan in het smeltkanaal van de Ottawa rivier. Het verdwijnen van de Champlain Sea vormde ook het meromictisch Pink Lake in het Gatineau Park zoals je je natuurlijk herinnert, niet? Het weer was ook Belgisch te noemen: doef, vochtig warm met grijze luchten en de obligate kleine regenbui gevolgd door zonneschijn later op de dag.

De Dewberry Trail was de eerste wandeling. Er waren nogal wat vervelende steekmuggen, zodat ik mijn regenvest aandeed voor de beschermende lange mouwen en met onze wereldbekende niet-klagers-mentaliteit vatte ik de 1-km boswandeling aan. Het werd een kleine snelwandelwedstrijd tussen modderpoelen die ik, zwaaiend met mijn armen, roemloos verloor tegen een gans regiment insecten die mijn bloed wel konden drinken. De gezwollen beten op armen en benen, zo'n 30-tal met o.a. drie op mijn rechterwijsvinger, zullen me nog veel jeuk bezorgen...

De volgende wandeling was beter: een andere wandelaar liet me gelukkig wat anti-muggenspul spuiten (dankzij de vorige beten) maar vooral de insectenconcentratie was veel lager. De Mer Bleue Bog Trail voert je op een mooi aangelegd 1,2km-plankenpad door een stukje veengebied. De bedreigde druppelschildpad (spotted turtle) zag ik niet maar wel een kousenbandslang (garter snake) -ook wel eens "tuinslang" genoemd- en enkele prachtige vlinders, zoals de koningsmantel. Wat moet de nationale feestdag nog meer hebben? Een orchidee? Een panorama?
Het 21-juli defilé konden we niet bijwonen, dus die avond gingen we dan maar naar baseball-wedstrijd, een typisch Canadese sport. Baseball staat synoniem met een gezellige familie-uitstap, met een biertje en wat om te eten in de zon zitten, met genieten van het spel en de randanimatie. Dansende cheerleaders en mascottes, vrijwilligers uit het publiek die spelletjes doen, eten en drinken, lotjes van de 50/50 Draw verkopen, je zou bijna vergeten dat er baseball gespeeld wordt. Over het team de Ottawa Rapidz is weinig te zeggen, buiten de laatste letter die van S naar Z veranderd is. Over het spel is er ook weinig te vertellen, we verloren kansloos met 7-3 van Atlantic City Surf, maar tweemaal werd de "bat" stuk geslagen en gelukkig zagen een home-run zodat nadien een pintje aan halve prijs verkocht werd. Over het publiek is er ook weinig te vertellen, er waren in het mooie stadium 10x zoveel lege zitjes als fans (ca. 1000 man). Over de randanimatie is er wel veel te vertellen... Met leuke danspasjes deden de mascottes Rookie, de nieuwkomer, en Slugger, de vedette, hun naam alle eer aan. En we werden ook gevraagd voor de "Eggo Toss", d.w.z. de één gooit 4 bevroren Eggo-wafeltjes naar de ander die ze probeert te vangen met een mandje. Tussen twee innings door sta je dan even op het speelveld als vermaak voor het publiek... Verder konden we ook een gratis T-shirt vangen, de maat is wel XL... Maar bovenal verdienden we zo ZES nieuwe tickets !! Een leuk avondje-uit met onze vrienden ligt dus in het verschiet. Tot slot wie kent de naam van de speler met nummer 21? Ik vermoed Albert...
PS: Met de Eggo-wafels kun je ook iets anders doen als je tijd teveel hebt, je moet wel eerst de code kraken.

A mighty day for ME

Het is op zijn minst gek te noemen, vandaag viert het grote moederbedrijf van ME zijn eerste verjaardag als onafhankelijke entiteit. Hoewel de uitgebreide feestelijkheden hier slechts vanop afstand meegevierd worden, komt er bij ME spontaan het volgende gedacht op. Bij een verjaardag hoort toch een cadeautje en wat zou ik kunnen meebrengen vanuit Canada?

Lang heb ik niet moeten nadenken voor het ideale geschenk. Het werkritme door het tijdsverschil zal ik niet kunnen meebrengen, al is het nog zo perfect: eerst je mails lezen, dan alles afstemmen met collega's via telefoon of vergadering en tot slot geconcentreerd je eigen taken doen. Neen, dat lukt spijtig genoeg niet, nochtans is het projectmanagement zoveel efficiënter omdat de nodige acties en status van elke project bondig vastgelegd zijn.

Als geschenk zou ik wel iets essentieel meebrengen, namelijk "creativi-tijd". Het is de tijd die elkeen moet nemen om ongestoord na te denken over creatieve oplossingen voor bestaande technische problemen of nieuwe concepten. Wie zou daar niet blij mee zijn?

En om deze periodes voor jezelf te scheppen is deze dobbelsteen uitgedacht. Als dat geen cirkelredenering is...
Als je een dringende vraag krijgt of in je denkwerk gestoord wordt, gooi je de dobbelsteen voor het antwoord. Omdat er maar drie vlakken zichtbaar zijn, worden hier alle antwoorden opgelijst. Ze spreken voor zichzelf...

- Take a break - May be - Tomorrow - NO! - What do you mean? - The only one who got all his work done by Friday was Robinson Crusoe

En lukt het niet met de dobbelsteen, dan kan je misschien wel troost vinden op deze site van briljante mislukkingen.

Earn your Soul in Montréal and Ottawa

Travelimbo NV organiseerde onze laatste uitstap in oostelijke richting . In één opmerkzame blik zie je dat we in die richting niet ver geraakt zijn, het verst was Québec City (vertrek op de kaart vanuit Gatineau). Verderop liggen bijvoorbeeld nog de Maritimes en Newfoundland -met de grappige uitspraak- aan de Altantische Oceaan, maar dat onbekende land zullen we enkel vanuit de lucht zien als we terug die grote plas oversteken. Maar voor we westwaarts trekken, zochten we dus de zomerse ziel van Montréal na de winter (klik hier).

In Montréal ontmoeten we het andere deel van de Raad van Bestuur. Vooreerst dwalen we langs het water. Er is geen wonderbaarlijke visvangst te zien, maar we genieten wel van het panoramisch uitzicht over de oude haven, van Parc Jean-Drapeau tot Habitat'67 vanaf Pointe-à-Callière. Ook de tocht in de woestijn langsheen de oude industriële complexen langs Canal Lachine tot aan de Art-Déco markthal van Atwater is prachtig. Het Canal Lachine was een belangrijke voorloper van de St Laurence Seaway die het Grote-Merengebied verbindt met de wereld. De naam "La-Chine" verwijst smalend naar de vruchteloze zoektocht van René-Robert Cavelier, Sieur de La Salle om Azië te bereiken. Over de marktnaamgever Edwin Atwater is niks bijzonders te vertellen.

Op onze terugweg lopen we doorheen de oude fabriekswijken, onder andere in de rue Coursol genieten we van de "stairways to heaven" die Montréal de bijnaam "Parijs van Noord-Amerika" geven. In feite is de trap buitenshuis een bouwkundige truc voor meer woonruimte binnenshuis. Maar ook in de nieuwe straten is het leuk flaneren. Ze staan vol kunstwerken door de "éénprocenttax" die elke bouwer moet storten in een kunstfonds voor stadsverfraaiing. Het "Illuminated Crowd Statue" van Raymond Masson voor de BNP-Bank is een mooi voorbeeld.
Op de laatste dag van ons verlengd weekend bezochten we opnieuw de botanische tuinen die tot de grootste ter wereld behoren. De Japanse en de Chinese tuinen konden we nu wel in al hun glorie bewonderen. Genieten van simpele geneugten zoals een pintje op een terras horen daar ook bij, zeker met de vorige dag op de Mont Royal in gedachten.
De Mont Royal is een parkheuvel uitgetekend door Frederick Law Olmsted die ook het Central Park in New York ontwierp. Prachtige uitzichtpunten over de eiland-stad zijn met elkaar verbonden via een netwerk van paden. Het is ook de grootste necropolis van Noord-Amerika met ca. 2 miljoen graven. De katholieken (Frans) liggen op Notre-Dame-des-Neiges, tot de dood gescheiden van de protestanten (Angelsaksisch) op een apart kerkhof. Daarnaast is er ook een joodse begraafplaats (Iberisch). Beroemd of gewoon, rijk of arm, na de dood rust ieder vredig in het natuurschoon.
Verder dan het Oratoire St-Joseph reikte ons doel van de dag evenwel niet. Dit bedevaartsoord is 's werelds grootste devotieplaats gewijd aan de heilige Jozef, die ook de patroonheilige van Canada is. De reusachtige moderne basiliek met de derde grootste koepel ter wereld staat in schril contrast tot de kleine kapel die de devote broeder André in zijn vrije tijd bouwde. We zagen geen mirakuleuze genezingen, maar wel enkele pelgrims die op hun knieën de trap van 300 treden beklommen en brandden ook een kaarsje.
We zochten de "Soul" dan maar in de muziek. Aan de voet van de Mont Royal bij het momunent van George-Étienne Cartier lieten de duivelse ritmes van de Tam Tam Sundays de bohémien-sfeer van Montréal horen. In de binnenstad luisterden we naar de verheven muziek van het internationale Jazz festival: Mory Kanté met zijn Yeké Yeké was dit jaar de nostalgische afsluiter van het grootste jazz festival ter wereld. In Ottawa genoten we dan weer enkele avonden van Bluesfest. De echte blues van Keb'Mo' werd afgewisseld met Canadese muziek van de cowboy Corb Lund of de hemelse Kathleen Edwards, naast de topacts als The Tragically Hip of Feist.

Canada Day

Elk land heeft zijn eigen speciale dag om zijn bestaansreden te vieren. Voor de revolutionairen onder jullie: best creëer je je nieuwe staat in de zomer dan heb je het meest kans op goed weer. En terwijl je hier de onafhankelijksheidsdag van elk land ter bevestiging checkt, zal je merken dat Canada er niet bij staat! Er was geen revolutie, de oorsprong ligt bij het ontstaan van het 'Dominion of Canada" op 1 juli 1867. Maar pas in 1982 werd "Dominion Day" hernoemd in "Canada Day" om komaf te maken met het koloniale verleden. Canada Day is de uitgelezen dag om met onze Canadese vrienden als Canadees voor een dag, rood-wit gekleed, ook trots te zijn...

om met Canadese vlaggetjes te zwaaien... om van de parade met reuzen en muziekfanfares en het wisselen van de wacht te genieten... om naar de Musical Ride van de Royal Canadian Mounted Police te kijken (wij gingen naar de generale repetitie enkele dagen voordien)... om naar muziekoptredens van onbekende artiesten te luisteren....om koele pintjes te pakken...(sorry geen foto's)
om in het gras spelletjes te spelen...om de een superzeldzaam 50-cent muntje te kopen -met 2 stukken van 25-cent- en ondertussen gratis de Mint te bezoeken die toevallig ook net 100 jaar bestaat...
(Ter info moet je weten dat ik al sinds onze aankomst in Canada op een lijst sta in ons bankfiliaal om zo'n 50-cent muntje te bemachtigen)om een vuurwerk af te steken.

om te verhuizen, want 1 juli is de "officieuze" verhuisdag. En zo zijn er ook nieuwe bovenburen toegekomen...

Maar wat onderscheidt de Canadees van de rest van de wereld? Een Canadees zei ME ooit: in Canada is iedereen van elders en buiten Canada is iedereen van hier. Een meer bekende Canadees, Pierre Berton, had een andere definitie: A Canadian is someone who knows how to make love in a canoe. Hier kom je natuurlijk niet veel mee vooruit, laat het ME je na een jaar zeggen...

Ondertussen kan je de raad opvolgen van een Canadese reisorganisatie over hoe je zelf een "Canuck" -dat is slang voor Canadees- kan worden, lees het hier.