Employee of the Month June

De nominatie van Employee of the Month gaat naar een enigmatische man, maar hij verdient het om “in the picture” te komen, al hij houdt zich liever op de achtergrond. Randy is een Mental Coach en hij heeft de maandelijkse eretitel voor verschillende redenen verworven, maar laat ME eerst zijn functie correct schetsen.Mental Coaching is ontstaan in de sportwereld, met als doel de mentale kracht te geven om (fysieke) topprestaties te leveren. Ook in het bedrijfsleven is een goede balans tussen lichaam en geest noodzakelijk om niet onder stress te bezwijken of futloos te worden. Het verschil met een therapie is dat men niet ziek is en niet op het verleden gericht, maar op doelstellingen en gedrag. Het is duidelijk dat de persoonlijkheid en levenservaring van de Mental Coach doorslaggevend is omdat hij net je de juiste mentaliteit moet laten terugvinden. Randy is dé juiste man op de juiste plaats. Hij is een Helpdesk Computer Specialist die bijna op pensioen mag. Hij is een grootvader met een beroemde TV-dochter. Hij is een schilder van abstract-figuratieve kunst. Hij is een ervaren kanovaarder door de wildernis van Algonquin NP die ons zijn kano ter beschikking stelt. Hij is de drijvende kracht achter het Ottawa Bullets dodgeball-team. Hij is een connaisseur van allerlei speciale dieten: ooit deed hij er één waarbij je maar om de 24u mocht eten. Hij is een mormoon en behoort dus tot de kerk van Jesus Christ of Latter-day Saints. Deze kerk heeft een aparte kijk op de wereld: de engel Moroni openbaarde dat de Amerindians uit Jeruzalem kwamen, wat het Amerikaanse continent ook tot Beloofde Land maakte. Hij is waarschijnlijk nog veelzijdiger, maar hij is en blijft altijd “the friendly Canadian from next door”.

The wild life

De titel slaat niet op het leven dat ME in Canada wordt toegedicht, maar over alle andere wezens die dit stukje planeet bewonen. Elk dier heeft een specifieke eigenschap ontwikkeld om zijn plekje onder de zon te behouden.

Tanden
Alomtegenwoordig is Mr Squirrel. Alleen in de winter zie je hem zelden, enkel als de temperatuur boven het vriespunt gaat, onderbreekt de eekhoorn zijn winterslaap. In de zomer kan je er soms tientallen per dag zien. Zijn jas kan neutraal grijs, klassiek zwart of trendy roodbruin zijn. Zijn broers heten Knabbel en Babbel, ook bekend als Chip 'n Dale. Deze grondeekhoorns (chipmunk) hebben slechts een klein pluimstaartje.
De bosmarmot (groundhog) leeft ondanks zijn naam op de vele grasvelden in de stad. Hij is in staat om het einde van de winter te voorspellen. Als hij op 2 februari (Groundhog Day) uit zijn hol kruipt en zijn schaduw ziet, dan zal hij terug in zijn hol kruipen omdat de winter dan nog zes weken zal duren. In het andere geval is de winter bijna voorbij. Dit jaar heeft hij duidelijk zijn schaduw gezien...
De bever heeft naast een stevig paar snijtanden waarmee hij in enkele minuten tijd een boompje kan ombijten, ook een grote platte staart. Het is ook een grotere kastaar dan je zou denken: van kop tot teen zo'n 70cm en dan nog 30cm staart. Die staart gaf zijn naam aan de lokale specialiteit van Ottawa, de 'beavertail'. De bever zelf staat dan weer symbool voor de typische Canadees: rustig, hardwerkend, bescheiden en ... vet. Dat is het grapje, in realiteit was zijn pels de reden waarom men hier naartoe trok en Canada dus zo sterk met zijn lot verbond. We zagen in de herfst een familie een beverburcht bouwen, en wat vind je van die beverdam?

Pluimpjes
De bekendste vogel is zeker en vast de Canadese gans, die net als in onze contreien meer en meer een pestvogel wordt. De American Robin of roodborstlijster is een kleurrijke vogel in de stadsparken, maar onze lieveling is de "Belgian bird". Zo noemden we de Redwinged Blackbird toch voor we zijn echte naam kenden wegens zijn zwart-geel-rood verenkleed. Hij doet ons denken aan onze vertrouwde merel. Zijn roep is een zeer herkenbaar Cong-a-lee! Wat vogelgezang betreft, nog deze afsluiter: de White-throated Sparrow (witkeelgors) zingt een specifiek deuntje, volgens de engelstaligen O-oh sweet Canada, Canada, Canada maar volgens de franstalige Canadezen Où es-tu Frédéric, Frédéric, Frédéric, wij hebben het vogeltje al gehoord maar nog niet gezien...
Gelukkig kan je in musea opgezette exemplaren bekijken. De Common Loon of ijsduiker is een Canadees symbool en specifiek voor Ontario. De andere provincies kan je hier zelf checken. De andere Canadensis kan je ook zelf bezien, ik zal het enkel nog over de Spruce Grouse hebben. Toen we in Algonquin NP wandelden, bemerkten we een beweegloze vogel op het pad. We slopen dichterbij, maar dat beestje had zoveel vertrouwen in zijn camouflage dat het bleef zitten, vandaar de bijnaam "fool hen". Hoe dan ook we hadden meer geluk dan de meeste birdwatchers die speciaal de trip ondernemen om die zeldzame vogel te spotten.


Ectotherm
Deze koudbloedige dieren zie je logischerwijze niet in de winter. Maar de kikker hoor je wel in de lente. We weten niet hoe die "Crazy Frog" noemt, vermoedelijk is het de Bufo Americanus, maar hij maakt een lawaai van jewelste, precies een zwerm krijsende vogels. Kinderen vinden het leuk om de kikkers te vangen... Op een warme zomerdag kan je in dezelfde vijver vlakbij ons huisje(Browns Inlet) ook zonnende schilpadden zien. Ik denk dat het Painted Turtles zijn. Wist je trouwens dat men speciale verkeersborden heeft om de oversteekplaatsen van die trage beestjes aan te duiden?


Hoorns
Canada is een land van steden en wildernis. Je kan er dan ook veel hertachtigen vinden. Het eenvoudigste zijn de witstaartherten (white-tailed deer), we zagen ze al meerdere keren, maar zoals je kon indenken er bestaan natuurlijk ook black-tailed deer, maar die leven alleen aan de westkust. De indrukwekkendste is zeker en vast de eland (moose). Wij hebben er een achttal gezien, dat is meer dan de gemiddelde Canadees. Een ander typisch Canadees hert, de elk of wapiti, konden we enkel in een wildpark en op ons bord bewonderen. Het zijn reusachtig grote donkerbruine dieren met een enorm gewei. Elk jaar wordt dat gewei afgeworpen en nadien groeit het nog een vertakking groter! En dit zijn dan misschien wel schattige wilde geitjes, maar wij zouden graag de Rocky Mountain Goat zien...


Poten
Gevaarlijke dieren zijn hier ook, al zijn het meestal bedreigde diersoorten. En al zijn ze mensenschuw,als je ze tegenkomt, wil je gegarandeerd de benen nemen. De bison is dan wel geen carnivoor, maar je wil die mastodont niet voor de voeten lopen. Vroeger leefden er ca. 60 miljoen bisons op de prairies, die tot de 19de eeuw bijna tot de uitroeiing bejaagd werden. De timber wolf of grijze wolf lust dan wel een hapje vlees, zelden valt hij mensen aan. Wellicht zal hij ons in de Rockies wel met zijn gehuil 's nachts wakker houden. De Canadese lynx is dan weer geen katje katje om zonder handschoenen aan te pakken maar hem tegenkomen is zeer moeilijk. Wie wel je pad kan kruisen is Baloo de beer. De zwarte beer zou iets liever zijn dan de Canadese bruine beer of grizzly, maar het verschil is moeilijk te zien. Hoewel een beer voor 80% vegetarisch eet (bessen, zaden, insecten) is grote voorzichtigheid geboden of zoals een "beer van een vent" zegt BeBearAware. Tot slot moet je onthouden dat je eigenlijk net niet weg mag lopen, maar juist rustig moet blijven staan tot hij wegloopt...


Ogen
Het is soms lang wachten eer je sommige dieren ziet. Maar na 9 maanden hebben we uiteindelijk de raccoon of wasbeer gezien. Dit beertje met het dievenmasker is een nachtdier. Omdat hij niet zo goed ziet, gebruikt hij zijn hypergevoelige voorpoten om zijn voedsel te voelen, te "wassen". Het zijn intelligente dieren die zich goed aan het stadsleven aangepast hebben. De plastieken krokodillen en slangen die de huiseigenaar overal plaatst, schrikken hen dus niet af en verhinderen ook niet dat een raccoon onze achterdeur als toilet gebruikt...
Wat huisdieren betreft, valt het op hoe getraind de honden zijn. Ze wachten braaf buiten op hun baasje aan de deur van de supermarkt, ze lopen aan de leiband aan de voet, etc. Men zegt dat met de hond de baas kent, wel "he scoops the poop" en... (zie foto).
Tot slot zijn de onooglijkste beesten nog het vervelendst! De volledige klasse van insecten bespreken, is zinloos, ik beperk me tot de black fly. Deze bloedzuigende steekvliegen zijn zo erg dat men er grapjes over maakt, te vergelijken met deze over de vele wegenwerken: in Canada heb je de winter en het asfalteerseizoen. In Canada zijn er vier seizoenen: herfst, winter, lente en "black fly season". Tegen de black fly is weinig te doen, als je geen net over je kop wil dragen, dan moet je die periode mijden.

PS: Zoals gewoonlijk zijn alle kiekjes door ME genomen.

100 days and the PROCES(S) to success

Ongelooflijk hoe snel de dagen voorbijgaan. Het aftellen van de laatste honderd dagen kan beginnen. Het gevoel dat daarbij hoort, is voor een andere keer, nu wil ik ME concentreren op de methodiek die deze ervaring mogelijk maakt: the PROCES(S) to success.
P - Plan Progressively
Maak een lijst die zichtbaar maakt wat je moet doen en gedaan hebt. Maak geen lijstje in je hoofd, dat heb je immers nodig om de opgelijste punten op te lossen, trouwens je kan maximaal een handvol zaken onthouden. Aan de andere kant moet die actielijst niet volledig zijn, er komen gegarandeerd nieuwe punten bij terwijl je bezig bent of de tijd vergaat. Stap voor stap zal alles wel loslopen...

R - Reorganise and Reprioritise
Orden de verschillende punten en maak er een aktieplan van met je agenda in de hand. Hou je voeten op de grond en denk aan je mogelijkheden, je sterke en zwakke punten. Die zelfkennis geeft je lijst een persoonlijke touch. Op regelmatige tijdstippen voeg je de nieuwe punten toe en doe je de nodige aanpassingen en verschuivingen.

O - Overcome Obstacles
Schat elk punt goed in en start op tijd. Je kan natuurlijk niet alles direct afwerken, maar een eerste aanvang kan je onderbewustzijn al laten werken. Door tijdig te starten kan je verborgen problemen ontdekken en eventueel een plan B opstarten. Alles zal uiteindelijk vlotter verlopen als je een obstakel in de kiem kan smoren voor het tot een probleem uitgroeit. Vergeet ook niet dat, als anderen je moeten ondersteunen of met jou samenwerken, het belangrijk en nodig is dat alles ook in hun plan past!

C - Commit, Commit and...
Dit is het belangrijkste: zet jezelf en de anderen aan het werk. Je hebt niet alles in eigen hand en het doel heiligt de middelen niet, dus creativiteit en communicatie zijn onontbeerlijke eigenschappen. Probeer zelf elke dag iets af te werken of heb toch minstens die ambitie. Volg daarnaast alles en iedereen op, uiteindelijk ben jij het toch die naar succes streeft, niet? Onthou dit als je eens een tandje moet bijsteken om een doelstelling te halen.

E - Educate and Energise
Zelden heb je een uniek probleem of ben je de eerste die iets meemaakt. Leer bij van anderen en trek lessen uit je eigen ervaring. Begin met een makkelijk punt en pak in deze positieve ingesteldheid ook de hardere noten aan. Even essentieel is jezelf opladen en blijven motiveren. Iedereen moet zich betrokken voelen. In moeilijke momenten is de kracht van humor is ook niet te onderschatten. Zo zal je je evenwicht vinden voor de paradox van het leven en af en toe iets extra kunnen doen.

S - Strike
(S) - (Spare)
Streep de punten op je actielijst door, je ziet dan de vooruitgang en dat motiveert. Probeer alles wat je aanvat in éénmaal af te handelen (Strike). In het andere geval maak je het af in een tweede keer (Spare). Als je meer beurten nodig hebt, moet je het punt beter detailleren, andersgezegd het PROCESS opnieuw doorlopen. Sla niet in paniek, dat is perfect normaal, een bowlingspel telt toch ook meer dan zeven kegels, je ziet alleen de drie andere niet omdat ze verborgen waren...

Sceptici zeggen nu misschien dat het meer gaat om de speler, de bal of de manier waarop hij werpt of mogelijks dat het geheim van succes in de schoenen schuilt. Critici denken nu vast dat er niks nieuws is, dat enkel oefening kunst baart en hard werk resultaten geeft. Maar hebben ze ook opgemerkt dat deze eenvoudige leiddraad wel de juiste accenten legt? Zorg eerst voor de C, op de tweede plaats voor O en E, de R en S(S)-en volgen dan wel. Trouwens kan ik als BETO-kampioen (Bowling Engineering Try-Out) geen goede papieren voorleggen? Hoe dan ook alles wat ME "overkomen" is, gaat volgens dit PROCES(S): naar Canada komen, hier wonen, werken & reizen en naar België terugkeren uiteindelijk ook.

Home-work-out: Dodgeball

Het begon met deze simpele vraag: Hoe zal ik m’n conditie onderhouden in de lange Canadese winter? Sindsdien hebben zich een aantal gebeurtenissen afgespeeld als in een scenario van een goede reality-soap. Elke aflevering boeit, telkens zie je uit naar volgende week want het einde blijft voorlopig onbestemd.

Cast
Ik had ME ingeschreven voor recreatief Dodgeball in de OSSC, de Ottawa Sport and Social Club. Onze dodgeball-cast (First Crusaders) bestond uit “The Average Canadian”. Wendy-Ann en Mike waren collega’s van Ineke. Randy, een helpdesk-computer specialist en Brian, een juridisch adviseur, gaven me vaak een lift. Rhonda was een consultant voor charity-organisaties en Norman had Ball als achternaam, om maar enkele teamleden te vermelden.

Spelscenario
Dodgeball wordt bij ons ook trefbal genoemd. Het spel wordt vooral door kinderen op school gespeeld. Onlangs is hier wel reactie op omdat kinderen als “human targets” gebruikt worden. Op het speelveld staan twee teams tegenover elkaar. Elk team heeft zijn eigen speelhelft en stelt telkens zes spelers op, waarvan er minstens twee vrouw zijn. Emancipatie is hier geen loos woord.
Men start met de rug tegen de muur met twee speciale mousse ballen, men roept “3-2-1 Dodgeball” en het spel kan beginnen! Het doel is simpel: elimineer alle spelers van het andere team. Je moet natuurlijk wel op je eigen speelhelft blijven hé. De basisregels zijn ook eenvoudig: als je een tegenspeler rechtstreeks met een bal raakt, is hij uit. Maar als je zijn hoofd raakt (headshot), lig jij eruit! Als de tegenspeler de bal kan vangen, ligt de werper eruit en mag bovendien een uitgegooide tegenspeler terug in het spel komen! Daarnaast kan je met een bal ook altijd een andere bal afweren. Een bal wordt ongevaarlijk (dead) als hij vooraf de grond raakt. Een uitgeschakelde speler gaat met het handje omhoog van het veld en sluit achteraan de rij geëlimineerde spelers aan, want het principe “eerst-uit, eerst-in” geldt.
Als je nu denkt dat het een simpel spelletje is dan heb je het goed fout. Er bestaat een gans arsenaal van worpen. Na elke match doet je werparm gegarandeerd nog enkele dagen pijn. Dus enkele leuke home-office-stretching-oefeningen zijn geen overbodige luxe en perfect geschikt voor aan je bureau of de copy-machine....
Een bal vangen is al evenmin gemakkelijk en zeker een keiharde worp (bullet) niet. En tot slot is het ontwijken van meerdere ballen die tegelijk naar je toekomen, niet te onderschatten, al denk je continu aan “The five D’s of Dodgeball: Dodge, Duck, Dip, Dive and ...euh... Dodge”.

Synopsis
In de gym van verschillende locale basisscholen spelen de First Crusaders tegen elf andere teams met ronkende namen als Mudslingers, The Mating Penguins and Whole Lotta Trouble. Soms winnen ze met verve, soms worden ze met fortait cijfers naar huis gespeeld maar vaak is het een dubbeltje op zijn kant dat net verkeerd valt. Toch is steeds plezant want de meest sportieve avond van de week wordt regelmatig in de pub afgerond met bier en chicken wings. In de play-off fase eindigen ze als eerste van hun groep, maar overall is dat de achtste plaats. Hierbij de trailer en enkele sfeerbeelden.



The Sequel
Het winterseizoen is afgelopen, maar met een nieuw team neem ik deel aan het “Canadian Beach Dodgeball Championship Series 2008”!
Vergis je niet: dit is een echt professioneel kampioenschap met een grote prijzenpot (C$1300 voor de winnaar!) en de onheilspellende tagline: My game, my pain. It’s how you play. En het wordt op zand gespeeld! Op Youtube vindt je deze promotiefilm van het vorige tornooi.

Ons team kreeg de naam “Ottawa Bullets” en het ontwerp van de T-shirt werd ME toevertrouwd. We verbeterden onze techniek op verschillende oefenavonden, deels met The drinking team with the dodgeball problem en hadden veel plezier. Bezoek onze fansite maar eens.

Hierbij een korte samenvattig van de dag van de waarheid. Op een afgelegen veld heeft men enkele beachvolleybalterreinen omgevormd tot dodgebalvelden. Er zijn wel enkele afwijkende spelregels. Ten eerste zijn headshots toegelaten, ttz je moet het veld niet verlaten. Ten tweede liggen je twee ballen nabij de middellijn, dus ofwel spurt je ernaartoe of wel net niet, kwestie van tactiek... Eerst speelt men in vier poles met zes ploegen voor de kwalificatie. De Ottawa Bullets zitten in een pole met toevallig ook hun oefenteam (derde) en de latere winnaar. Alhoewel de Ottawa Bullets tussendoor sukkelen met het opstellen van de regentent (er was geen handleiding), plaatsen ze zich toch voor de "money round" door winst in twee van de vier matchen. Ze eindigen 11de op 24 ploegen. In de achtste finales worden ze evenwel kansloos uitgeschakeld, de C$ 165 voor de verliezer in de kwartfinales blijft een droom. Ze danken de geweldige fanclub met o.a. Ineke en Nicole en genieten na van de prachtige ervaring.