Fait-d'hiver: Mont-Trembant and Montréal

Na afsluiting van het boekjaar kon een eindejaarsuitstap ME niet ontbreken. Bij Travelimbo NV werd een reis geboekt met als centraal thema "3x Mont".

De eerste stop was Mont-Tremblant. Deze naam vindt zijn oorsprong bij de Algonquin-indianen en de "Manitou, de geest van de natuur, die de bergen kan doen bewegen" en wordt meermaals gebruikt, ter verduidelijking:

- de berg Mont-Tremblant (968m): de hoogste berg van de Laurentiden en tevens een skigebied dat op Nr 8 staat gerangschikt in de wereldranglijst.
- Parc de Mont-Tremblant: het eerste Provinciale Park van Québec (1895) met een rijke fauna en flora.
- Village de Mont-Tremblant: het dorp met onze jeugdherberg dat 4km verderop ligt.
- Ville de Mont-Tremblant: een samenvoeging van een aantal gemeenschappen in de streek sinds 2000. Dus ga er niet naar op zoek...

We vonden er vooral de wintersport. We gingen sneeuwschoenen en langlaufen in Domaine Saint-Bernard. De vogeltjes in dat prachtige domein zijn zo tam, of is het zo aggressief, dat ze op jou komen zitten. En natuurlijk hebben we "de bevende berg" met de skis bedwongen. En tot slot genoten we van een deugdoende kuur in Le Spa Scandinave inclusief een duik in de Rivière du Diable. Voor de ijsberen: het water is 2°C en je moet uitkijken voor de voorbijdrijvende ijsschotsen.
Anderzijds vierden we er ook Kerst. En ja hoor, onze Marketing & Sales Manager was er ook, maar hier noemen ze hem Papa Noël. Werd je nummertje getrokken, dan koos je een cadeautje en moest je even op de schoot zitten. Was je er echter niet blij, dan kon je het ruilen door het geschenk te stelen van een ander die al geweest was. Ik kan ervan meespreken... Hoe dan ook, het was een warme en gezellige avond bij een familie die een wereld op zich is.

Vervolgens gingen we naar Montréal. De naam van deze grootste Franstalige metropool van het Amerikaanse continent is afgeleid van de berg Mont Royal die het eiland waarop deze stad zich bevindt, domineert. Ons bezoek aan dit "Parijs van Noord-Amerika" kan je in volgend historisch perspectief zien.

Stadstichting en groei (1642)
Jean Cartier was de eerste Europeaan die tot hier geraakte. Maar het indiaans dorp Hochelaga was verdwenen toen Samuel de Champlain er ruim 70 jaar later terugkeerde, hoe dan ook vanaf dan zijn de Fransen gebleven en is de handelspost uitgegroeid tot de huidige stad. De overblijfselen van de eerste nederzetting zijn we gaan bezoeken in Pointe-à-Callière, Musée de l'Archéologie et d'Histoire de Montréal. Een mijlpaal was ook het vredesverdrag van 1701 dat de indianen met hun totems ondertekenden. En we hoorden het echte en wrede Sinterklaasverhaal vertellen, je weet wel van de slager die kinderen in mootjes hakt om hun vlees te verkopen, tot St-Niklaas ze mirakuleus weer tot leven wekt....
Het zogenaamde Vieux-Montréal is vooral mooi met de avondverlichting: de oude haven met de klokkentoren à la Big Ben en de oude straten en huizen, de basiliek Nôtre-Dame de Montréal, de kapel Nôtre-Dame-de-Bon-Secours en de Marché Bonsecours, het stadhuis met de Nelson-zuil en ga zo maar door.


The golden years
De toenmalige burgemeester Jean Drapeau wist de Wereldtentoonstelling van 1967 en Olympische Spelen van 1976 naar de stad te halen. Overal zijn de architecturale getuigen van deze glorietijd terug te vinden.

Op twee eilanden in de Saint Lawrencerivier, het Île Sainte-Hélène en Île Notre-Dame, en de Jetée Mackay vond 40 jaar geleden de Expo67 plaats. Klik op de link als je het wil herbeleven!

De Habitat 67 was toen een thema-paviljoen en is nu een exclusief woongebied.
De Biosphère van Richard "Bucky" Buckminster Fuller was dan weer het Amerikaanse Paviljoen. De geodetische koepel is misschien zijn meest visuele idee, maar wat zeg je van zijn "Dymaxion Wereldkaart" die de continenten met minder vervorming toont dan de Mercatorprojectie? Aansluitend bij zijn visies van energiezuinig en ecologisch wonen, was de tentoonstelling in het Centre Canadien d'Architecture over wonen na de energiecrisis van de jaren 70, "nil nove sub sole" kan je zeggen. En tot slot bezochten we ook een oud fort met het Stewart-museum over de geschiedenis van Canada.

Nabij het Olympisch stadion zijn er ook veel bezienswaardigheden. De 169 meter hoge schuine toren was pas in 1987 klaar. Maar hij staat dan ook veel schuiner dan deze in Pisa! Vooreerst heb je er de Biodôme de Montréal, een ecologisch museum waar vier ecosystemen worden nagebootst: tropisch regenwoud, poolstreken, bossen in Québec en het maritieme ecosysteem van de Saint Lawrencerivier.
met zijn vier klimaatzones. Vooral de lynx en de duikende en onderwaterzwemmende vogels waren fantastisch.
Het Insectarium heeft het dan weer over de echte wereldheersers. Mieren liepen met voedsel over een takkenbrug naar hun nest, echt indrukwekkend. Reusachtige kevers, harige spinnen en dodelijke schorpioenen bekijken en naar wandelende takken zoeken, kan je er ook doen.
De Jardin botanique de Montréal, een botanische tuin in de winter bezoeken is de ondergesneeuwde Chinese en Japanse tuin overslaan en je beperken tot de serres. Maar onze Bénévole-gids boeit ons met weetjes over begonia, bonsai en Belgisch koningshuis... Wist je dat men hier de grootste kleine-boompjescollectie buiten China heeft?

Montréal anno 2007
Montréal noemt men soms “twee steden in één” omwille van de ondergrondse stad (La ville souterraine). Dit is een enorm complex van ondergrondse hallen en tunnels onder het centrum, die met elkaar verbonden zijn. We hebben eens gepoogd om een volledig traject zonder buiten te komen af te leggen... en het is een echt doolhof!
Ook door het Quartier chinois (China Town) langs de Rue de La Gauchetière met de typische Chinese poorten en door het Quartier Latin rondom de Rue Saint-Denis hebben we eventjes gedwaald. Maar voor de terassen zullen we tot de zomer moeten wachten.
Een ander bekend begrip waarmee Montréal geassocieerd wordt, is het befaamde Cirque du Soleil. We vergaapten ons aan de spectaculaire en prijzige show Saltimbanco.
Daarnaast zijn er natuurlijk de vele musea die eindigen met "de Montréal". Om nog enkele interessante zaken te vernoemen: een klimaatrampenspel in het Centre des sciences, inuïtkunst en kerstbomen in het Musée des Beaux-Arts , Vik Muniz in het Musée d'Art Contemporain.


Het laatste thema voor het eindejaar was Montignaccen, d.w.z. je mag eten zonder op de caloriën te letten, maar wel op wanneer je wat eet. Niet gebonden door het prinicipe van die eet en die eet niet, bezochten we in Montréal verschillende culinaire plekken. Noedels met stokjes in de U&Me, vegetarisch per gewicht in Le Comensal, versgebrouwen bier, toast en salade in Les 3 Brasseurs, Mexicaans in Tres Amigos met mojito en burrito en tenslotte heerlijke en originele chocolade spijs en drank in Juliette&Chocolat.