Je kunt dus niet in Canada geweest zijn zonder een echte hockey-wedstrijd mee te maken. Wij zagen al twee matchen…
Op 7 december 2007 zagen we in de jeugddivisie de lokale Ottawa 67’ers tegen de Belleville Bulls met 4-3 verliezen. Maar een echte match van de NHL zagen we op 13 januari 2008: de Ottawa Senators (2de gerangschikt en kortweg Sens) tegen de New York Islanders (middenmoot). Let ook op de waarschuwende tekst in kleine letters op de achterzijde van ons toegangsticket.
Iedere hockey-wedstrijd bestaat altijd uit dezelfde cocktail. Het is steeds “panem et circenses”, voor een NHL-wedstrijd is het circus gewoon groter. Beeld je het volgende in. Een reusachtig station met ca 20000 toeschouwers. Een schaatsring met zichtbaar onder het ijs het embleem van de thuisspelende ploeg, het hoofd van een Romeinse Centurio. Daarboven een centraal blok met TV-schermen. Rond die arena een hoge afscherming in plexiglas met cameragaten voor de persfotografen. En daaromheen tot in de nok drie lagen tribunes. Vol mensen dicht op elkaar gepakt, met truitjes, met petjes, met vlagjes van hun team. Vol mensen voorzien van snacks en drank, al of niet besteld bij de tribunehostesses. Hier zit de trouwe Sens-Army die straks “Go sens Go” zal roepen. Op de vierde rij Sectie 118D, wij, gekleed in de teamkleuren: rood, zwart en wit. Supergoede plaatsen, gekocht via de getolereerde doorverkoopsite Tickco, en ondanks de promotie duur. Speciale machines boenen het ijs glad, zoals voor elke spelperiode. De goals worden dan telkens verwijderd. Bevallige meisjes scheppen ijsresten op. Maar is er ook andere randanimatie tussendoor: de grootste kindfan wordt beloond met een pretparkticket, T-shirts worden de zaal ingeschoten door de Sens-mascotte Spartacat, er is zelfs een heuse Tim Hortons kids wedstrijd! Maar stil nu, het wordt donker en het volkslied weerklinkt, de wedstrijd kan beginnen…
Een wedstrijd bestaat uit drie periodes van telkens 20 minuten. Toch zal het ca 3u duren eer de match is gespeeld. Elk team bestaat uit 1 goalie en 5 veldspelers, die de coach op wonderlijke wijze continu verwisselt. Elke speler staat op schaatsen en heeft een stick om op de puck te slaan. De doelwachter met een specifieke uitrusting danst voor zijn doel, de veldspelers flitsen voorwaarts, achterwaarts, glijdend over het ijs, links, rechts of achter het doel. De puck achter de doellijn is een punt, maar daarvoor schuift of rolt dit ronde schijfje hard over het ijs, vliegt het door de lucht of ketst het tegen de plexiwand. Er zijn geen regels… denken velen, maar dat is niet juist, waarom zijn er anders drie scheidsrechters en wordt de volledige wedstrijd gefilmd? Een voorbeeld: men mag een speler gerust met zijn volle gewicht tegen de afscherming rammen, maar niet vanachter attaqueren! De speler die dit toch doet, krijgt een 2 minuten durende straf (penalty) in de penaltybox en het andere team is in powerplay omdat het een speler meer heeft. In onze wedstrijd kwam het volledige spectrum van scoren aan bod. Daarnaast werd de match opgevrolijkt met de gebruikelijke vechtpartij.
De Senators begonnen heel lusteloos aan de partij, ze hadden gisteren dan ook een topwedstrijd tegen de koploper gewonnen. In de eerste periode maakte de tegenstander daar gebruik van om in een geharrewar voor de goal, de stand op 1-0 te brengen. Tot overmaat van ramp werd de sterspeler Jason Spezza licht geraakt en werd hij uit voorzorg aan de kant gehouden. Daarmee bleef van de befaamde CASH-line van de Senators, enkel nog de captain Daniel Alfredsson over. En deze kon in de tweede periode in powerplay alles weer in evenwicht brengen: 1-1. Maar in de derde periode was het hek van de dam. Hoewel de Senators goalie een mooie save deed, hij ving de puck met de hand, werd het met een afstandsschot: 2-1. Aan de andere kant werd de puck tegen het doelkader geplaatst. En met een mooie solo-actie werd de genadeslag toegebracht: 3-1. Ondanks een wanhoopsoffensief zonder goalie en met extraveldspeler konden de Sens niet meer scoren. Meer nog, de doelman van de tegenpartij haalde uit en zijn schot miste maar rakelings het doel. Dat zou een uniek doelpunt geweest zijn!
De aftocht en erna
De speler van de match krijgt nog een klein applaus, want velen hebben de sporttempel al verlaten. Met een grote verkeersopstopping keert iedereen huiswaarts. En morgen zal men statistieken produceren: over elke speler, over de goalies, over de shots on goal, … En morgen zal men in de krant lezen dat het sinds 15 maart 2003 geleden is dat de Islanders de Senators in Ottawa konden verslaan. En wij hebben zo onze vermoedens waarom....
2 opmerkingen:
Héél spannend blijkbaar ! Krijg er kippenvel van! Wordt er nog hockey gespeeld in mei of is er dan al zomerrust? Dan maar braafjes de tulpen bewonderen.....
heb je goed gedaan. ;o)
Eeen leuk spel, nice atmosphere. Zal je nog eens naar een ice-hockey spel gaan:
Bel me op, ik kom mee!
Een reactie posten