Employee of the Month August

Wat gaat de tijd snel! De maanden in Canada zijn voorbijgevlogen, terwijl er nog zoveel mensen de hoogste erkenning verdienen. De prestigieuze ere-titel van de maand zou "De medewerker van de week" moeten worden om alle genomineerden te bekronen. Het toont opnieuw aan dat de prijsuitreiking deze maand moeilijk was, maar laat ME nu toch met veel trots de schijnwerpers richten op de onzichtbare manager.
"Wie is dat nu", vraagt iedereen zich af, "en welk nut heeft zo'n functie? En waarom werd de voor-de-handliggende persoon niet gekozen?"

Inderdaad, het lijkt logisch om de medewerker die dit weekend (30-31 Augustus) in de Jobat verscheen met een portet-interview te nemen, niet? Het artikel heeft zeker verrast te oordelen aan de reacties die ME te oren kwamen uit soms heel onverwachte hoek. Een kleine bloemlezing:
- Mijn gepensioneerde nonkel uit Tienen belde rond 11u naar mijn ouders en toevallig vertrekt hij binnenkort ook op reis naar Canada.
- Inekes ouders kochten deze krant net voor hun reis naar Zwitserland. Wij waren net zo verrast van hun telefoontje als zij van het artikel.
- Vrienden van vrienden, polsten bij vrienden of het interview weldegelijk over ons gaat. Die vrienden vielen uit de lucht...
- Collega SVP die zich ook engageert in de vakbond, snuisterde in de krant en las dat het goed was. En zo konden alle andere collega's ook een lees-pauze nemen in het keukentje...
- Twee knotsgekke vriendinnen die een wereldreis maken, werden door de mama (die me kent) per mail gebriefd terwijl ze aan de andere kant van de wereld waren (Nieuw-Zeeland) en tussen hun vele mooie avonturen wensten ze ME proficiat.
Geef gerust een reactie op deze post over hoe jij het te weten kwam.
Maar met die keuze zou men voorbijgaan aan iedereen die achter de schermen deze onderneming als een 'onzichtbare beheerder' mogelijk maakt (en nog niet vermeld werd). Deze eretitel is slechts een klein teken van dank. Kies zelf maar wie het best in aanmerking komt:
- de Raad van Bestuur steunde ons in deze onderneming door dik en dun, met raad en daad, van het begin tot het einde, dat nu stilaan nadert.
- de externe bezoekers (Gwen & Joos, J-urt & K-urgen) beantwoordden onze Vlaamse gastvrijheid met fantastische Canadese uitstappen.
- op onze bedrijfsbezoeken in België begin april werden we met klasse onthaald bij de bedrijfsleiders Wouter & Katrien, of hadden Sarah & Marijn het de week daarvoor beter bekeken? Het doet er niet toe, bedankt allemaal!
- het Rocky-crashteam met Riet en Pascal bracht ons twee weken trekkersvreugde. Beide vrienden zijn in het bijzonder te bedanken, niet alleen voor de nauwe samenwerking met Travelimbo NV voor het organiseren van de wandeltochten in Canadian Rockies, maar ook omdat ze meegingen en lief en leed met ons deelden (en we zijn niet gemakkelijk...). Samen beleefden we een prachtige en intense reiservaring.
- Nicole, de Assistante dedicated to ME, zullen we ook nooit vergeten. Zonder haar zou ons verblijf hier nooit zo fantastisch geweest zijn. De leuke momenten samen zijn ontelbaar: skiën, uiteten, een bieravond of een diner, een uitstap naar een brouwerij en een pittoresk dorpje en zo voort. Na de reis naar West-Canada, haalde ze ons op aan de luchthaven en ze had ook nog een heerlijke maaltijd bereid! Hopelijk bezoekt ze volgend jaar ons kantoor in Europa... Om toch maar enkele andere leden van het plaatselijk team te vermelden. Calendergirl Carla bezorgde ons een fiets (of was het Derek?). Mike ging met ons van de grond in een ballon. Ana deed het Eurovisiesongfestival herleven. Dave en Ruby, dat was wijn en Matt een auto met booster...
- de boekhoudster van het werk én de boekhoudster naast het werk zorgden beiden als vertrouwenspersoon voor de vlekkeloze afhandeling van allerlei zaken. Ter info: er is geen dubbele (witte/zwarte) boekhouding...
- de IT-afdeling leverde eerst voortreffelijke hard- en software en zorgde er nadien voor dat mijn levenslijn met de wereld perfect bleef functioneren door mijn paswoord maandelijks te resetten.
- de communicatie-verantwoordelijken stuurden ons enerzijds post en pakjes en behandelden anderzijds de brieven die op onze domicilië bleven toekomen.
- het buren-comité dacht veel aan ons, en nu doen ze als de soldaten: de dagen aftellen...
- de journaliste Christine maakte het mooie artikel in de Jobat.
- en de laatste genomineerden zijn mijn directe chef en de anderen van het organigram... ik heb hen (gelukkig) nog niet gezien.