Net als bij ons is het enige waar deze nederige logistieke werknemer trots op kan zijn het uniform dat hij/zij draagt. En hier werkt men echt hip met een flashy bril of een iPod/MP3-speler. Op alle andere vlakken is de post-wo-man eigenlijk te beklagen: dag na dag, door weer en wind, van deur tot deur gaan, geladen met een 15kg-zware zak over één schouder. En toch brengt de post-wo-man zoveel vreugde en plezier.Door het raam kijk ik reikhalzend uit naar zijn/haar komst. En rond de middag is het dan zover, de post-wo-man deelt gul zijn/haar vracht uit. Zal er iets voor ons bij zijn? De post-wo-man draagt eigenlijk ook grotendeels bij tot de dagelijkse ochtendlijke lichaamsbeweging. Want soms heb je de post-wo-man niet gezien of is er gewoonweg geen post, en loop je dus enkele keren de trap op en af om het postbakje te checken. Verder staat de ere-titel van de maand voor de post-wo-man ook symbool voor al de post van de overkant van de Atlantische Oceaan. Post die ongeveer een week onderweg is voor ons te verblijden. Een bloemlezing: verjaardagskaartjes voor Halloween, fanmail uit Koksijde met de laatste nieuwtjes uit België, eindejaarspost en zelfs brieven van onze Gentse buren. En daarnaast gift-pakjes uit België, Zwitserland en zelfs uit India, of een pakket van het moederbedrijf! Maar het jaar is nog lang, wie weet wat er nog allemaal uit de bus komt...
Maar het doorslaggevende element voor het toekennen van de Employee of the Month aan de post-wo-man is dat we daardoor onze eerste integratie in het Canadese leven konden realiseren, namelijk een bibliotheek-kaart. Een brief met onze naam, ons Canadees adres én een poststempel, stelde ons in staat aan te tonen dat we hier ook daadwerkelijk zijn. Het was het enige geldige officiële document dat we konden voorleggen aangezien door de onderverhuur alle rekeningen op naam van de eigenares blijven.
2 opmerkingen:
He/She never rings, even twice ?
De post-wo-man belt alleen als hij/zij een pakje bezorgt ;-)
Een reactie posten