Baby, you can drive my car

De menselijke evolutie is duidelijk, we willen steeds onze actieradius uitbreiden. Het begint bij huilen om hulp, kruipen en onze eerste stappen met als ultieme doel steeds zover mogelijk te geraken met zo weinig mogelijk inspanning. Maar het bewegingspatroon van de moderne homo sapiens sapiens heeft duidelijk een invloed op zijn gewicht. Bovenaan de zwaarlijvigheid-lijst staat de USA (nr 1 -- 30.6%) met een derde van de bevolking, verderop staan Canada (nr 11 -- 14.3%) en België (nr 19 -- 11.7%).

Voetenwerk
Veel Canadezen wandelen en wij doen dat ook. Boodschappen doet men hier immers makkelijker te voet. We stappen vaak op Bank Street, een kilometerslange hoofdstraat met allerlei winkels, ofwel richting Parliament Hill en het stadscentrum ofwel naar de andere kant, voor groenten en fruit, bibliotheek of cinema.
In de winter heeft men wel alternatieven uitgedacht zoals met een slee zijn nageslacht door de sneeuw voorttrekken. De voetgangerslichten zijn een rood handje en een wit manneke, maar eigenlijk steekt iedereen de straat over zonder er zich daar iets van aan te trekken, iets dat ME steeds aan België doet denken. Dan weer typisch voor Ottawa zijn de vele lopers langsheen het Rideau-kanaal.

Rijwielen
Ons hoofdtransportmiddel is de fiets. Zo kunnen we gemakkelijk de ganse regio rond Ottawa verkennen. Het nabije Gatineau Park is een leuke bestemming voor een mooie fietstocht, maar er zijn ook goed aangelegde en aparte fietspaden langsheen de Ottawa River of Rideau River en Canal. Via vrienden konden we nog een tweede fiets lenen, die we op punt stelden in een Co-Op(eratieve) fietsenherstelplaats.

De fietsregels zijn wel even anders dan in Europa. Vooreerst heeft men een dubbele houding ten opzichte van veiligheid. Hoewel men enkel verplicht is een fietshelm te dragen tot 16j (of was het 18j?) doet iedereen dat eigenlijk later nog steeds. Anderzijds ben je best voor donker thuis, want men is "wettelijk" onzichtbaar: één witte reflector in het voorwiel, één rode reflector in het achterwiel en een rood achterlicht is voldoende. Inderdaad een voorlicht heb je niet nodig. Dat valt echt op, alles op onze mountainbike is optie: we hebben geen bel, geen spatborden, geen kettingbeschermer, geen bagagedrager en ga zo maar door. En zoals overal mag je je fiets niet onbewaakt achterlaten, dus een goed slot is geen luxe...

Auto-maat
Het vervoersmiddel bij uitstek is natuurlijk een wagen, liefst een grote. Want alles is hier "big", om van de vrachtwagens nog maar te zwijgen. De staat van de auto is een ander verhaal, de GMC was op bepaalde plaatsen doorroest, de spiegels waren vastgetaped en de achterruit was een houten plaat geworden. Op dit uitzonderingsgeval na, zijn de meeste wagens wel goed onderhouden.

Verder verschillen de auto's hier in enkele details. Vele auto's hebben geen nummerplaat vooraan. Waarom? Een Canadees vertelde me dat de meeste provincies slechts één nummerplaat geven omdat het goedkoper is en anderzijds is het vooraan ook niet verplicht. Op de nummerplaat staat steeds de provincie met een slagzin, voor Ontario is dat het toekomstgerichte "Yours to discover", voor Québec het nostalgische "Je me souviens". De letters en cijfers van de nummerplaat zijn soms leuke lectuur. Een ander detail is de stekker onderaan sommige wagens, ik vermoed om de batterij door de winterkou te helpen.

De rij-ervaring van ME is niet alleen gebaseerd op observatie of driving simulator, maar ook op een prachtige rit doorheen Ontario. Wat je direct opvalt als je in de wagen stapt, is dat men slechts twee pedalen heeft: een gaspedaal en een rempedaal. Geheel volgens het principe van de minste moeite, is quasi elke auto een automaat. In het begin is dat even wennen, maar al vlug cruise je ook over de lange saaie highway. Nochtans heeft men geen zware voet, vaak is de maximum snelheid 90 of 110 km/u. Soms vermeldt men ook een minimum snelheid... Vooral bij het stadsverkeer moet je opletten omdat er toch enige afwijkende verkeersregels zijn. Op kruispunten zonder lichten staan verkeersborden die iedereen doen stoppen. Degene die het eerste stopte, mag dan ook als eerste opnieuw verderrijden, er is dus geen verwarrende voorrang-van-rechts. Op kruispunten met verkeerslichten staan de rode lichten aan de andere kant van het kruispunt. Je moet dus tijdig stoppen en niet tot aan het licht rijden. Maar let ook op als je groen hebt, men mag hier door het rood licht rijden als men rechts afslaat! Behalve in Québec dan, waar dat waarschijnlijk een grote overtreding is... Een laatste eigenaardigheid is het stop-bord. Waarschijnlijk wordt overal ter wereld (zelfs in Frankrijk) dit specifieke zeskantig bord met het woord STOP verduidelijkt, behalve in Canada dus. In Québec staat er ARRÊT op en in Ottawa kan je in het centrum beide woorden erop zien staan. Dat men bij voorbeeld speciale bussen inlast voor het tulpenfestival zou ons te ver leiden maar het parkeren moet ik toch nog even behandelen. Men voert immers echt een repressiebeleid voor foutparkeerders en takelt je weg voor je het weet. Voor bezoekers zal ik de rechtse foto verklaren zodat ze niet telkens hun auto moeten verzetten zoals ik in Toronto vooraleer een politieman me het bord uitlegde. Het bord zegt dat iedereen 3u vrij mag parkeren tussen 7u 's ochtends en 7u 's avonds aan beide kanten van het bord. Gedurende de rest van de dag of nacht mag je er NIET staan, tenzij je een Permit hebt (d.w.z. een bewoner bent).