Looking back and ahead

Happy New Year! Gelukkig Nieuwjaar!
Het einde van het jaar is steeds een goede periode om even stil te staan en achteruit en vooruit te kijken, zoals je links en rechts kijkt voor je de straat oversteekt.

Achter ME ligt een fantastische ervaring in Canada. We zijn heel blij dat we die samen konden en mochten beleven. We hopen dat al wie met ons leefde, waar ook ter wereld, plezier heeft gehad aan onze verhalen.
Voor ons ligt een nieuw jaar vol uitdagingen. Ik denk dan niet aan de bankcrisis, de economische crisis, de politieke crisis, de communautaire crisis of welke andere crisis dan ook, maar wel aan wat ons volgend avontuur wel mag worden. Tips zijn alijd welkom.

Van zodra ik het weet, laat ik weer van ME horen....

Employee of the Month September

De laatste medewerkers die in de bloemetjes gezet worden, verdienen de eervolle vermelding allebei voor 200%, alhoewel ze de eretitel met hun beiden delen. Het is het eigenaarskoppel van het huis waar we in Canada thuis waren. Mr Lee is de plantmanager, Ms Lee is de chef. Niemand kan hun verdienste in twijfel trekken !

Mr Lee is een vriendelijk man, altijd goedlachs en behulpzaam. Hij is letterlijk kromgewerkt. Zijn takenpakket is dan ook ruim en seizoensafhankelijk. In de koude maanden regelt hij de temperatuur in het ganse huis. Ongelooflijk maar waar, wij hadden geen thermostaat in ons appartement, maar waren volledig afhankelijk van de temperatuur die Mr Lee instelde. Gelukkig beleefden we binnen nooit een "dikke-truien-dag". Buiten de sneeuw ruimen is een andere opgave. Daarbij mocht je hem niet helpen, hij had het immers altijd gedaan... Op kerstavond deed ik het toch, een dikke muur sneeuw helpen afscheppen die de oprit blokkeerde voor de familie die op bezoek zou komen. En net als alles vrijgemaakt was, kwam de stad alsnog alle sneeuw wegwerken. 's Zomers zijn de taken lichter, zoals het water geven aan de planten. De planten in de voortuin, een echt juweeltje, bewonderd door vele voorbijgangers. De planten achteraan, tientallen potten met tomaten, paprika's, pompoen etc. En tot slot onze planten als we op reis waren. Verder schilderde hij ook ons terras zodat we toch proper konden genieten van de zon. Het is duidelijk op Mr Lee kan je rekenen! Maar wat ME altijd zal bijblijven is de manier waarop Mr Lee de raccoon wou wegjagen die onze achterdeur als toilet beschouwde: overal lagen plastic krokodillen en slangen. Decoratief dat wel, maar niet effectief.
Ms Lee is een lieve vrouw en een fantastische kokkin. Ze had een ietwat krakerige stem, waardoor ze niet altijd eenvoudig te verstaan was, maar anderzijds was het geen Chinees, de taal die de Lee's onder elkaar spraken. Maar Ms Lee sprak eerder met hapjes, vroeger zouden de Lee's immers een restaurant uitgebaat hebben. Regelmatig klonk de bel beneden, en dan stond ze daar, met heerlijke gemarineerde kippebouten, met dumplings, met een cake voor Kerst. Maar op een dag deed ze ons een zetel cadeau, want ja we mochten gerust vrienden uitnodigen voor feestjes en op de vloer stampen... Maar vergis je niet, de Lee's hadden misschien een boontje voor ons, hun echte oogappels waren natuurlijk hun schattige kleinkinderen.

Toch liep niet alles over een leien dakje voor deze lieve huiseigenaars. De bovenburen die de huur niet betaalden moesten ze het huis uitzetten alhoewel ze nog zo'n geduld hadden getoond. Nieuwe sleutels voor de voordeur moesten de gemoedsrust weer herstellen. Toen volgden de grote verbouwingswerken van 3 weken, waarbij ze ME zelfs voorstelden een lange internetkabel te betalen! Hoewel de nieuwe huurster niet lang bleef (ze keerde terug naar haar ex-man), kwam er gelukkig voor hen snel een leuk jong koppel in het dakappartement.
En toen moesten wij vertrekken, terug naar België. We hadden het echt niet beter kunnen treffen. Bij ons vertrek zeiden ze simpelweg dat wij steeds welkom waren: "We have a loom fol you". Wie weet...

Balance

Na één jaar home-office in Canada is de tijd gekomen om een balans op te maken. Onderstaand prachtig Business Performance Plan is daarvoor de perfecte kapstok.

Input
Mijn functieprofiel is nooit veranderd. Het grote verschil was de plaats en moment van uitvoering: tussen Oostkamp en Ottawa liggen 5495km en het tijdsverschil van 6 uur.
Het jaarplan voor mijn éénmansonderneming was ook niet anders. De resultaten van de periode in Canada moesten minstens even goed zijn als die van de vorige periode. Er waren geen bijzondere bepalingen, geen andere resultaatsgebieden. Kortom, hetzelfde werd verwacht van ME.

Doelen
Verschillende doelen werden bepaald en geformuleerd:
- Home: het contact met familie, vrienden en de collega’s levendig houden, zodat iedereen zou weten waarmee ik ME bezighield.
- Office: dat was hetzelfde als ‘Home’
- Employee of the Month: een begeerde eretitel creëren die medewerkers motiveert
- FunnyFact: een regelmatige nieuwsbrief om iedereen te informeren en enthousiast te maken over de nieuwe entiteit
- ME’n?: speciale dagen en opmerkelijke maatschappelijke gebeurtenissen bijzondere aandacht geven
- Travel: pogen om zoveel mogelijk van Canada te zien…
- %Beer: de Canadese industrie ondersteunen. Het is de enige industrie met geschiedenis die overgebleven is (naast bont en hout).

Condities
De condities vaststellen was eenvoudig. Er moest enkel een maatstaf gemaakt worden om de sneeuwhoogte objectief te meten. De weerscondities verrasten ons immers. Het was een lange, zeer lange winter van midden november tot midden april, een winter van 5 maanden sneeuw. Qua sneeuwval was het een bijna-recordjaar, qua koude gelukkig niet. De temperatuur varieerde tussen -24,5°C (3 januari 2008) en 32,5°C (8 juni 2008), echter zonder rekening te houden met de gevoelstemperatuur die deze extremen aan den lijve toch een tiental graden erger laat voelen. De vooraf vastgestelde lichamelijke conditie was prima, maar zou bijzondere zorg vragen door het beperkte woon-werkverkeer. Ontegensprekelijk is de wederzijdse invloed van de condities en de doelen op elkaar: op de juiste plaats op het juiste moment moet je de juiste man zijn.

Performance Indicatoren
Omdat deze prestatie-indicatoren toch gevoelig liggen, wordt hieronder als voorbeeld enkel op deze voor Travel dieper ingegaan. Canada is het tweede grootste land ter wereld (9 970 610 km²). Stel dat je 35 dagen verlof hebt en 52 weekends, aangevuld met 9 wettelijke feestdagen, dan geeft dat 35+52x2 +9 = 148 vrije dagen. Bijgevolg kan volgende berekening gemaakt worden: 9 970 610/148 = 67 369 km²/dag of anders gezegd je moet op elke vrije dag ongeveer 2,2 keer de oppervlakte van België (30 528 km²) bezoeken!

Processen
De processen nodig om je werkbelasting bij te sturen, zijn ook gekend als de 4D’s:
- Delete: doe weg wat je niet nodig hebt door het te bewaren.
- Do: doe het onverwijld, er zijn vijf minuten creatieve moed voor nodig.
- Delegate : laat iemand anders het doen. Ook bekend als “forward”.
- Designate : doe het later, er zijn meer dan vijf minuten nodig, en maak een actielijst.

Resultaten
Het meten en het evalueren van de resultaten kan het best door anderen gebeuren. Laat ME dus direct naar het volgende punt gaan, namelijk de…

Output
De jaarresultaten bevatten toch enkele opmerkelijke prestaties:
- Home-Office: Alles is in Canada perfect verlopen: het contact met de thuisbasis verliep steeds correct, de laptop werkte tiptop, de VOIP-telefoon funktioneerde prima, talrijke projecten kregen oplossingen uitgedacht. Ik zal net op tijd terug in België zijn voor de verandering van het VPN-systeem en een update van de CAD-software. Ik voel ME waarlijk de gelukkigste medewerker van het jaar.
- Employee of the Month: onze Canadese vrienden hebben ons vergast op een fantastisch afscheidsfeest in een échte cottage. We zullen hen missen. Anderzijds zijn we nog in het ongewisse wat familie en vrienden voor onze thuiskomst hebben voorbereid. We hebben hen gemist.
- FunnyFact: ca 30 liter yoghurt en 7 liter “sour cream” gegeten. Daarnaast 23, een gelukkig getal, 25-centmuntjes verzameld met een speciale kopzijde. Volgens enkele Canadese vrienden kan je Canada echter niet verlaten zonder eens in een meertje te zwemmen. We deden dat dus, maar in onze laatste week, brrrr... En in het laatste weekend, na enkele mislukte pogingen (slecht weer, kayaks op de cottage, …), hebben we uiteindelijk de echte ultieme Canadese ervaring gedaan : kano varen.
- ME’n?: Op elke Canadese verlofdag gewerkt en op elke Belgische verlofdag de Canadezen uitgelachen die aan het werken waren.
- Travel: Dankzij de fantastische reisbegeleiding van Travelimbo NV, hebben we de Stille Oceaan voor het eerst in ons leven gezien. Verder zijn we er ook in geslaagd de Atlantische Oceaan niet te bereiken en de Prairies en het Hoge Noorden over te slaan, wat quasi iedereen doet…
- %Beer: Een zestigtal verschillende Canadese bieren werden gedronken en geproefd.
En dan was het jaar voorbijgevlogen, we keerden terug naar België, na het oplossen van het gewichts-en plaatsvraagstuk van de bagage. Gelukkig wogen onze verrijkte geesten niet mee...

Canadian Eh?

Men zegt van de Belgen dat ze de dappersten aller Galliërs zijn... Een buitenstaander ziet de specifieke en andere gebruiken en de gewoontes gemakkelijker. Na een jaar kan ik zeggen: rare jongens die Canadezen...
Hierbij een klein lijstje:
- Een klassieker is dat Canadezen de enigen zijn die de wereld kunnen laten lachen met één enkele lettergreep Eh. Het is inderdaad zo dat sommigen elke zin eindigen met het stopwoordje “Eh”. Deze zelfspot kwam zelfs voor in de Sound&Light show “The spirit of a country” in Ottawa op Parliament Hill.
- Hoewel meer dan 80% van de 30 miljoen Canadezen binnen 200 km van de grens met de US leeft, moeten ze absoluut niks van hun zuiderburen weten.
- Het woord “indian” (indiaan) komt van de misvatting dat men India had bereikt. “Red” (roodhuid) komt dan weer van de 17de eeuwse Britse kolonisten, toen ze de Beothuks van Newfoundland ontmoetten. Deze beschilderden zichzelf met rode oker om zich tegen insecten te beschermen. Hier prefereert men de term First Nations voor de oorspronkelijke bewoners, naast Inuit en Métis.
- Als in een mail of invitatie staat "RSVP" dan wordt gevraagd om onmiddellijke feedback. Ja, de Engelstalige Canadezen kennen de Franse etiquette, want RSVP staat voor "Répondez, s'il vous plaît"
- Op een uitnodiging zet men vaak "Drinks will be provided", anders brengt iedereen zijn eigen drank mee.
- Een standaardformule voor een feestje is de Potluck, d.w.z : iedereen brengt iets mee naar het feest (aperitiefhapjes, een salade of een dessert). Dit allegaartje van ieders beste recept is het x-gangenbuffet van de avond.
- Trek steeds verse kousen aan als je bij iemand op bezoek gaat. Het is immers de gewoonte om je schoenen uit te doen aan de voordeur en op je kousevoeten binnen rond te lopen.
- Als je van al dat eten en drinken naar het kleinste kamertje moet, weet je direct of het bezet is of niet: is de WC-deur dicht, dan is het bezet, is de WC-deur open, dan niet.
- De WC-bril is gespleten en er staat een plas water in de pot. Er is geen sas waar je aan moet trekken, maar een hendel die je neer moet duwen. Normaal staat de bril omhoog, want iedereen zit graag droog…
- Ga je iets uitdrinken, vergis je dan niet: een café is geen pub of bar. Met café wordt een koffiehuis bedoeld, in de andere etablissementen kan je bier drinken of eten.
- Als je in het donker thuiskomt vergeet dan niet dat de sleutel omgekeerd in het slot gaat, met de baard naar boven.
- Er zijn heel wat bekende Canadezen, naast Pamela Anderson. In de muziek kent iedereen wel groepen als Arcade Fire of The Tragically Hip en muzikanten als Bryan Adams, Alanis Morisette, Leonard Cohen of Céline Dion. Er is wel een groot verschil tussen die laatste artiesten : Céline Dion heeft alleen maar fans in Québec, niemand in de Engelstalige provincies moet van haar weten….
- Altijd is er wel iets te doen. Er zijn de grote festivals zoals Winterlude of Bluesfest. Maar ook andere activiteiten als Race Weekend, een stoet van Zuid-Amerika of Italian Week in Preston Street, te veel om op te noemen, te veel om op één jaar te doen.
- Toch houdt de Canadees niet van drukte. Vanaf dat er twee man en een paardenkop zijn, vindt hij het "packed". Hij zit graag op zijn gemak, dus overal neemt hij zijn eigen plooistoeltje mee, op een grote bijeenkomst, op een concert voor het podium... En waag het niet om zijn zicht te belemmeren, vriendelijk zal je verzocht worden een stap opzij te zetten. Want gedisciplineerd is hij wel, men laat gewoonlijk een doorgang en maakt spontaan een wachtrijtje voor een eetkraam, de bus of een loket.
- Op radio hoor je veel reclame. Officiële boodschappen die het multiculturele karakter promoten of aansporen lokale producten te kopen. Grappig is dat er nu net voor de winter begint, veel reclamespotjes hoort voor matrassen van Sleepcountry en Matrasmart. Niet alleen de eekhoorns en de beren houden blijkbaar een winterslaap...
- Een gsm is hier bijzonder duur. Anderzijds is de vaste telefoon een absolute must, je moet het overal opgeven, bij het huren van een fiets, het bestellen van tickets en ga zo maar door.
- Op één of andere manier raakt je telefoonnummer dus op allerlei lijsten. En dan begint de telefoonterreur, en wij spreken uit eigen ondervinding. Op de onmogelijkste uren, rond 10u, tijdens het middageten of 's avonds word je gebeld. Een computerstem zegt dat je een reis gewonnen hebt of dat je een betere formule voor je kredietkaart kan krijgen. Er is een simpele manier om daarvan af te raken: druk “3” en je nummer wordt uit de bellijst geschrapt.
- Het onthouden van een telefoonnummers is eenvoudig gemaakt via de koppeling van de cijfers met het alfabet (1=abc; 2= def; ...). Zo is 1-800-O-CANADA is een gratis nummer van de regering i.v.m. info over voedselveiligheid.
- "Transfat free" zie je op bijna alle verpakkingen. Transvetten zijn onverzadigde vetzuren die verantwoordelijk zijn voor hart- en vaatziekten. Canada speelt een voortrekkersrol in het bannen van dit schadelijke vet: elk product mag maximaal 5% transvetten bevatten. Is het minder dan dan 0,2 gram dan is het transfat free.
- een nationaal gerecht is KD, dat staat voor Kraft Dinner. In een kartonnen doosje vind je macaroni en een zakje saus in poedervorm. De bereiding is simpel: kook de macaroni in water en maak de kaassaus door boter en melk toe te voegen. Is het eten nog niet gereed?
- Een laatste is er nog een alternatief betalingsmiddel, namelijk Canadian Tire Money. Canadian Tire is een grote winkelketen die zulke coupons maakt. Het is nog niet erg genoeg dat het echte Canadese geld er soms als speelgoedgeld uitziet. Zie maar naar dit briefje van C$ 50 met de Canadian Mounted Police Musical Ride (link).

Ottawa, is where we live-d

Er resten ons nog 12 dagen, even veel als de maanden dat we hier waren... Straks spreken we over alles wat we hier beleefden in de verleden tijd. Maar één ding staat vast, we leerden Ottawa en Canada op verschillende manieren kennen, ook anders dan beschreven in vorige berichten, ook anders dan als werknemer of als toerist.

Als nachtraaf
In Ottawa bekeken we enkele musea, zoals de Canadian Royal Mint of het Canadian Museum of Nature. Vanzelfsprekend bezochten we ook de National Gallery in Ontario en zijn tegenpool in Québec het Musée des Civilisations. Naast de cultuur genoten we ook van de natuur in Gatineau Park, in de Greenbelt, maar ook langs de Ottawa River. Laatst gingen we de Des Chênes Rapides bekijken, volgens sommigen het mooiste plekje van de hoofdstad. Maar ook als de zon ondergegaan is, is er veel te beleven. De sound-and-light op Parliament Hill of onze nachtcruise op de rivier, met de Rideau watervallen op zijn Niagara's, zijn bijzondere activiteiten. De verlichte gebouwen bewonderen kon je elke dag.

Als hoogvlieger
Eind augustus vond het Gatineau Hot Air Balloon Festival plaats. Het is een groots festival met ca. 70 luchtballonnen! Tijd voor onze eerste ballonvaart ooit. Het was een mooie zonnige dag en de zwakke wind voerde ons over bekende stadsdelen. Na een klein uurtje landden we zacht terwijl de zon onderging en zowat het verst van alle ballonnen, hoewel we quasi als laatsten waren opstegen. Wat een traktatie voor ME van de founder, merci!
Als matroos
Canada is onlosmakelijk verbonden met water. Rivieren, meren, watervallen zijn hier in overvloed en dat merkt men. Vrienden nodigden ons uit voor een zeiltochtje op de Ottawa River: het was zalig genieten al mocht er wat meer wind zijn. En in juni speelde zich aan Mooney's Bay de 15de Dragon Boat Race af. Grote kano's, versierd met drakenkoppen en voortgestuwd door een 22-koppige bemanning, streden tegen elkaar voor de eer. Ondertussen zamelde men geld in voor het goede doel. Zelf peddelden we al in handgemaakte houten kajaks op een meer, maar tot nog toe raakten we nog niet in een kano...
Als boer
Midden in de Canadese hoofdstad staat een échte boerderij, de Central Experimental Farm. Geïnspireerd door dit voorbeeld, kregen we ook groene vingers. We plantten bloemen in de bloembakken op het balkon en het terras en startten een experimentele moestuin. Onze inspanningen leverden vruchten op: een tros tomaten en enkel paprika's. De tomatenvariëteit noemde Health Kick omdat de heerlijke tomaten veel antioxydant lycopene bevatten. De rode paprika's deden hun naam, Red Beauty, alle eer aan en waren bovendien zoet en smaakvol.

Employee of the Month August

Wat gaat de tijd snel! De maanden in Canada zijn voorbijgevlogen, terwijl er nog zoveel mensen de hoogste erkenning verdienen. De prestigieuze ere-titel van de maand zou "De medewerker van de week" moeten worden om alle genomineerden te bekronen. Het toont opnieuw aan dat de prijsuitreiking deze maand moeilijk was, maar laat ME nu toch met veel trots de schijnwerpers richten op de onzichtbare manager.
"Wie is dat nu", vraagt iedereen zich af, "en welk nut heeft zo'n functie? En waarom werd de voor-de-handliggende persoon niet gekozen?"

Inderdaad, het lijkt logisch om de medewerker die dit weekend (30-31 Augustus) in de Jobat verscheen met een portet-interview te nemen, niet? Het artikel heeft zeker verrast te oordelen aan de reacties die ME te oren kwamen uit soms heel onverwachte hoek. Een kleine bloemlezing:
- Mijn gepensioneerde nonkel uit Tienen belde rond 11u naar mijn ouders en toevallig vertrekt hij binnenkort ook op reis naar Canada.
- Inekes ouders kochten deze krant net voor hun reis naar Zwitserland. Wij waren net zo verrast van hun telefoontje als zij van het artikel.
- Vrienden van vrienden, polsten bij vrienden of het interview weldegelijk over ons gaat. Die vrienden vielen uit de lucht...
- Collega SVP die zich ook engageert in de vakbond, snuisterde in de krant en las dat het goed was. En zo konden alle andere collega's ook een lees-pauze nemen in het keukentje...
- Twee knotsgekke vriendinnen die een wereldreis maken, werden door de mama (die me kent) per mail gebriefd terwijl ze aan de andere kant van de wereld waren (Nieuw-Zeeland) en tussen hun vele mooie avonturen wensten ze ME proficiat.
Geef gerust een reactie op deze post over hoe jij het te weten kwam.
Maar met die keuze zou men voorbijgaan aan iedereen die achter de schermen deze onderneming als een 'onzichtbare beheerder' mogelijk maakt (en nog niet vermeld werd). Deze eretitel is slechts een klein teken van dank. Kies zelf maar wie het best in aanmerking komt:
- de Raad van Bestuur steunde ons in deze onderneming door dik en dun, met raad en daad, van het begin tot het einde, dat nu stilaan nadert.
- de externe bezoekers (Gwen & Joos, J-urt & K-urgen) beantwoordden onze Vlaamse gastvrijheid met fantastische Canadese uitstappen.
- op onze bedrijfsbezoeken in België begin april werden we met klasse onthaald bij de bedrijfsleiders Wouter & Katrien, of hadden Sarah & Marijn het de week daarvoor beter bekeken? Het doet er niet toe, bedankt allemaal!
- het Rocky-crashteam met Riet en Pascal bracht ons twee weken trekkersvreugde. Beide vrienden zijn in het bijzonder te bedanken, niet alleen voor de nauwe samenwerking met Travelimbo NV voor het organiseren van de wandeltochten in Canadian Rockies, maar ook omdat ze meegingen en lief en leed met ons deelden (en we zijn niet gemakkelijk...). Samen beleefden we een prachtige en intense reiservaring.
- Nicole, de Assistante dedicated to ME, zullen we ook nooit vergeten. Zonder haar zou ons verblijf hier nooit zo fantastisch geweest zijn. De leuke momenten samen zijn ontelbaar: skiën, uiteten, een bieravond of een diner, een uitstap naar een brouwerij en een pittoresk dorpje en zo voort. Na de reis naar West-Canada, haalde ze ons op aan de luchthaven en ze had ook nog een heerlijke maaltijd bereid! Hopelijk bezoekt ze volgend jaar ons kantoor in Europa... Om toch maar enkele andere leden van het plaatselijk team te vermelden. Calendergirl Carla bezorgde ons een fiets (of was het Derek?). Mike ging met ons van de grond in een ballon. Ana deed het Eurovisiesongfestival herleven. Dave en Ruby, dat was wijn en Matt een auto met booster...
- de boekhoudster van het werk én de boekhoudster naast het werk zorgden beiden als vertrouwenspersoon voor de vlekkeloze afhandeling van allerlei zaken. Ter info: er is geen dubbele (witte/zwarte) boekhouding...
- de IT-afdeling leverde eerst voortreffelijke hard- en software en zorgde er nadien voor dat mijn levenslijn met de wereld perfect bleef functioneren door mijn paswoord maandelijks te resetten.
- de communicatie-verantwoordelijken stuurden ons enerzijds post en pakjes en behandelden anderzijds de brieven die op onze domicilië bleven toekomen.
- het buren-comité dacht veel aan ons, en nu doen ze als de soldaten: de dagen aftellen...
- de journaliste Christine maakte het mooie artikel in de Jobat.
- en de laatste genomineerden zijn mijn directe chef en de anderen van het organigram... ik heb hen (gelukkig) nog niet gezien.

Quiz: Regional cuisine

Als liefde door de maag gaat, dan moet vaderlandsliefde te vinden zijn in de regionale specialiteiten. Tijdens ons verblijf in Canada kregen we soms wel iets anders dan de gewone kost op ons bord. We gaan dus voorbij aan de burgers, de muffins en de sushi. Bij enkele verklaringen staan er foto's, bij andere niet, omdat ze al op een andere blogpost staan en om de tweede vraag niet te eenvoudig te maken...
Kan je de juiste omschrijving (letter A,B,..) vinden bij elk regionale specialiteit (cijfer 1,2,...) ?
En kan je raden wat we allemaal geproefd hebben?

A--Muktuk B--Jam-Jams C--Beer D--Pork pies E--Pets-de-soeurs F--Fiddleheads

G--Poutine H--Tourtière I--Bagels J--Beavertails K--Yukon Gold L--Butter tarts

M--Perogies N--Saskatoon berry pie O--The Caesar P--Nanaimo bars Q--Sourdough/sourtoe R--Caribou

1-- Goede wijn behoeft geen krans. Voor het gevoerde onderzoek van deze drank, kan je deze post checken. Historisch gezien kan het belang van dit gerstennat niet onderschat worden, het heeft Canada even veel beïnvloed als de pels- en houthandel. Toen was het water niet veilig om drinken, terwijl wij nu in de Rockies onze fles gewoon met water uit de bergrivieren en -meren vulden...

2-- Dit is een hard rond broodje met een gat in. Er bestaan verschillende verklaringen waarom dat gat er is. Het broodje zou de overwinning in een veldslag vieren en daarom de vorm van een stijgbeugel hebben. Door het gat zou de baktijd korter zijn. Daardoor zou het broodje groter lijken. Hoe dan ook wij hebben onze favoriete varianten: cranberry-lemon, blueberry of muslix.

3-- Dit is een Frans-Canadese vleestaart, die traditioneel op Kerstmis of Nieuwjaarsavond gegeten wordt. Wij deden dat ook... Er bestaat enkel een basisrecept, de vulling wordt aangepast naargelang van de regio (varken, rund, haas,...) of het is een familiegeheim dat van generatie op generatie doorgegeven wordt.

4-- Dit oorspronkelijk Slavisch recept brachten de Oekraïnse migranten mee. Het stukje pasta in de vorm van een halve maan kan gevuld zijn met aardappelpuree, kaas of kool, maar ook andere varianten bestaan. De bereiding is zeer arbeidsintensief, dus in de vriesafdeling van elke supermarkt kan je terecht om deze lekkernij te kopen.

5-- Een patat! En wat voor één: het is een grote aardappel met goudkleurig en naar boter smakend vruchtvlees. Deze patat is niet alleen uitermate geschikt om te koken en om heerlijke puree van te maken, maar ook aangepast om te groeien in het Canadese klimaat. Deze aardappelvariëteit werd in Canada ontwikkeld in 1981.

6-- Deze seizoensgebonden specialiteit betreft jonge opgekrulde varenscheuten, die al door de Maliseet-indianen gegeten werden. De naam verwijst naar de krul van een viool. Je moet de kookinstructie nauwgezet volgen want deze lentegroente zou anders maagkanker veroorzaken. Eerst moet je de bruine huidstukjes verwijderen, vervolgens moet je de scheuten tweemaal koken, telkens gedurende 10 minuten. Tussenin moet je het bruinkleurige kookwater verversen zodat de bitterheid en toxische (sic!) stoffen verwijderd worden. De smaak is vergelijkbaar met die van groene asperges.

7-- Wat zullen we dit missen. Deze "beverstaarten" zijn overheerlijk! Het is een soort platte doughnut, gebakken in olie, met daarop beleg zoals kaneel met citroen, lookboter met kaas of ahornsiroop. Deze lekkernij is vooral verbonden met schaatsen op het Rideau Canal tijdens het Winterlude festival.

8-- Er zijn verschillende bijzondere taarten in Canada. Rond Halloween heb je de pompoentaart. Maar deze taart is ook bekend en het ganse jaar door te koop. In een krokante taartbodem vind je een smeuïge vulling bestaande uit boter, suiker en eieren. Vaak aangevuld met pecannoten of walnoten, rozijnen,... Met een klein spietje taart heb je zeker en vast genoeg om je cholestorol en suikerspiegel drastisch te verhogen.

9-- We zijn het volmondig eens met de beschrijving die op het etiket staat: een genereuze laag van heerlijke, romige bakkersroomvulling op een traditioneel chocolade-kokos-gebak en afgewerkt met een smeuïge chocolade-garnituur. Zalig gebak!

10-- Als je dacht dat frieten enkel in België populair zijn, dan heb je het goed mis. In Québec kan je frieten bestellen met daarop kaas en vleessaus. We genoten van deze eigenaardige combinatie bij de gerenomeerde keten Chez Ashton. De porties van groot naar klein noemen daar: regulier, baby en mini. De petite-histoire van de naamgeving is ook leuk. Toen dit voor het eerst besteld werd (Warwick of Drummondville?), zou de frituurbaas gezegd hebben: "Quelle xxx !" of "Wat een zootje !"

11-- Deze snack van gedroogd vlees is typisch voor het Amerikaanse continent. Het gerookte, gedroogde en gekruide vlees bewaart goed en is voedzaam. Ideaal dus voor Inuit, kampeerders en astronauten. Het vlees van ieder lokaal beestje kan gebruikt worden. We aten hier al wapiti (of elk) en bison, maar deze bewoner van de taiga hebben we nog niet geproefd.

12--Sommige zaken zijn niet te vertalen, zoals deze uitspraak: "These pretty cookies are so nice, someone thought to name them twice!" Of komt de naam van hoe ze gemaakt worden? Tussen twee zachte koekjes, vaak met een hart- of ruitvormig gat in het midden, zit er een laagje confituur van appel en framboos. Deze "confituur-hamburger"-koekjes drogen snel uit, dus ofwel moet je ze luchtdicht wegzetten ofwel snel opeten.

13-- Laat je niet misleiden, dit taartje bevat geen varken! De naamgeving zou zijn oorsprong vinden in het feit dat men vroeger varkensvet i.p.v. boter gebruikte voor het taartdeeg. De vulling van dit zanddeeggebak is een rijke en zoete dadelpasta. De afwerking een glazuur van ahornsiroop. Hmmmm.

14-- Weer een taart... maar dan met besjes. Officieel noemt de blauw-paarse bes die gelijkt op de blueberry Amelanchier alnifolia of in het Cree-indiaans misâskwatômina. Van oudsher werd deze inheemse bes immers door de First Nations gegeten voor de smaak en als bewaarmiddel gebruikt. Tot slot gaf de bes haar naam aan ook aan een stad in de prairies.

15-- Dit is een cocktail uitgevonden in 1969 door Walter Chell in Calgary. Voor de diegenen die deze populaire cocktail zelf willen maken: strijk de rand van het glas in met citroen- of limoensap en draai het in selderijzout. Vul het glas met ijs. Giet daarover het mengsel van 6 oz. Mott's Clamato sap (=schelpenboullion+tomatensap); 1½ oz. Vodka; 2 scheuten Tabasco saus; 2 scheuten Worcestershire saus en versgemalen peper. Werk af met een knapperige strokje selder. Santé! Dit drankje, genaamd naar de Romeinse keizers, zou het perfecte middel zijn tegen een kater.

16-- Dit gebak is typisch voor Québec en Acadië. Dit populair dessert is een soort brioche afgewerkt met bruine suiker. De welluidende vertaalde benaming "nonnenscheten" zou een satirische reactie zijn tegen de almacht van de katholieke kerk.

17-- Het betreft hier het (eetbare) gedeelte van bevroren walvishuid en blubber, hoofdzakelijk van de Groenlandse walvis. Als je het eet moet je je focusen op de smaak en niet op het zicht... Normaal wordt het rauw gegeten, of gepaneerd gebakken met wat soja saus. En het is een goede bron van vitamine C. Wat moet een Inuit nog meer hebben?

18-- De Klondike Gold Rush gaf ook aanleiding tot een aantal "zuur"-gebaseerde gerechten. Prima, dat is eens iets anders dan botermelk-pannenkoeken als ontbijt. Maar wat denk je van deze lugubere traditie? Om lid te worden van de club moet je een bierglas (champagne) leegdrinken waarin een geconserveerde menselijke grote teen ligt. Je mag snel of traag drinken, zolang de teen minstens éénmaal je lippen raakt.

Hierbij de oplossingen:
1C - 2I - 3H - 4M - 5K - 6F - 7J - 8L - 9P - 10G - 11R - 12B - 13D - 14N - 15O - 16E - 17A - 18Q.
En we hebben alles geproefd van 1 t.e.m. 11 en 15. Dus nog 6 te gaan...
De rest van de typisch Canadese keuken, zoals KD, kan je op deze link lezen.

Postcards from the other side of Canada

Tijdens de verlofperiode kon je ME vinden aan de andere kant van Canada, in West-Canada. We vlogen over de onmetelijke prairies, zoals iedereen... en bezochten de befaamde Rocky Mountains op de grens van Alberta en British Columbia. Via Revelstoke en Kelowna bereikten we de Stille Oceaan. Tot slot ontdekten we Tofino en Victoria op Vancouver Island en Vancouver zelf op het vasteland.

Hierbij enkele panoramische ansichtkaarten met tekst die op het kantoor toekwamen:

Rockwall (Kootenay NP)
Deze vierdaagse trektocht was een prima opwarmer. Via de Paint Pots, een oud okerwingebied en de hoge Helmet Falls, gaat het pad over verschillende passen langs de indrukwekkende Rockwall, een 53km lange aaneenschakeling van bergen en gletsjers. Voor de afdaling door verbrand bos ligt het wondermooie Floe Lake met drijvende ijsschotsen (=floe). We hadden geen last van een porcupine (stekelvarken) maar werden wel twee dagen uitgeregend, met o.a. een moeilijke rivieroversteek, natte wandelschoenen en slaapzak tot gevolg. Over de koude nachten enkel dit feit: éénmaal was de ochtenddauw op onze tent bevroren…

Lake Louise (Banff NP)
De befaamde dagwandeling aan Lake Louise met het beroemde Fairmont-hotel kan niet op ons palmares ontbreken. Het werd een serieuze tocht. Vanaf de Little Beehive kijk je uit op Lake Louise, Mirror Lake en Lake Agnes. Achter de Big Beehive (=bijenkorf) ligt de Plain of the Six Glaciers met op het einde de indrukwekkende Mount Victoria. Vanuit het theehuisje zagen we de gletsjer en de weg terug naar de toeristen.

Iceline en Takakkaw Falls (Yoho NP)
De Cree-indianen kenden al de grootste troef van Yoho (=verbazing): de Takakkaw Falls (=het is wonderlijk mooi). Deze tweede hoogste Canadese waterval (254m) bewonderden we vanaf onze kampplek, van dichtbij en veraf op de Iceline. Na deze wandeling langs de bergen van de President Range doken we onder de boomgrens om via Little Yoho Valley met o.a. de Laughing Falls onze stevige dagtocht af te sluiten bij een prachtige zonsondergang. De Whaleback en de Twin Falls zijn voor later...

Brazeau Loop (Jasper NP)
In vijf dagen tijd wandelen we een Q-vormige route van ca 80km door een gevariëerd landschap. Als ezels geladen met voedsel dat elke avond hoog aan de berenpaal moet gehesen worden, stappen we door valleien en over passen, in dichte naaldbossen, langs bruisende bergrivieren of aan de voet van bergen met gletsjers. Alles trekt je aandacht: erika's, bloemen als Indian Paintbrush of weidse vergezichten onderweg. En al die onovertroffen natuurpracht wordt weerspiegeld in het Brazeau Lake, een groot backcountry meer. Alleen spijtig dat je elke avond door de muskieten opgegeten wordt...

Columbia Icefield
De globale opwarming van de Aarde laat zich ook hier voelen. Vaak wandelen we tussen onweer en zon. De gletsjers van het 325 km² grote Columbia Icefield, zoals de Athabasca-gletsjer, worden elk jaar kleiner, zelfs al tooide verse sneeuwval de bergtoppen (in de wolken) de dag dat wij er waren. Het Icefields Interpretative Centre had een leuke tentoonstelling en vooral junk food vol "trans-vettigheid".

Icefield parkway (Jasper - Banff)
Deze weg is een attractie op zichzelf: gelegen op een hoogte tot 2000m slingert de route zich voorbij talloze gletsjers en andere mooie plekken. We stopten bij quasi elke "scenic lookout" en wandelen naar de Mistaya Canyon en het prachtige Peyto Lake. In Banff relaxten we in de warmwaterbronnen en wasten we ons nog eens grondig.
Skoki Loop (Banff NP)
De tweedaagse trekking naar de verborgen Skoki-vallei is een afsluiter om U tegen te zeggen. Na een lange aanloop via een lelijke toegangsweg en het mooie Ptarmigan Lake bereiken we de prachtige Deception Pass. In tegenstelling tot zijn naam is het 360°-panorama allerminst ontgoochelend: links ligt het meer en in de verte de bergen van Lake Louise en rechts kijken we in de Skoki-vallei met een historische lodge, waar we afternoon-tea drinken, en met Merlin Meadows en Lake onder het silhouet van Ptarmigan en Jericho. Bij het ontbijt horen we wolven huilen... De terugtocht rondom voert ons naar een ander dal en het eenzame Baker Lake.

Continental Divide
We verkennen het gebied aan de andere kant van de Continental Divide, het water stroomt nu naar de stille oceaan. We steken een meer over in handgemaakte houten kayaks. In de semi-woestijn van Okanagan Valley bezoeken we een wijnbouwer. De pyramide die negatieve energie buitensluit is hun bijzondere handelsmerk... En tot slot aanschouwen we de Othello tunnels van een Shakespeare-fan die een spoorlijn dwars door een kronkelende canyon voert. Onderweg is er ook een leerrijk bezoek aan een wolfcentrum.

Vancouver Island
Het grootste westelijk eiland van Noord-Amerika heeft veel te bieden. We zagen eeuwenoude petroglyphen en wandelden door de oude cederbossen van Cathedral Grove (vergelijkbaar met de Giant Cedar trail in Mt Revelstoke NP). In Tofino zaten we in een Zodiac voor whalewatching en in de wonderlijke Hot Springs Cove. We zien twee orca's maar ook een zee-arend, een beer op het strand en een wegduikende zeehondje. Tot slot stonden we in de provinciehoofdstad Victoria, de stad van "the newly wed and nearly dead", in het smalste straatje van Noord-Amerika: Fan Tan Alley in Chinatown.

Vancouver
Met ons tweetjes verkenden we Vancouver met de fiets en een dagticket voor het openbaar vervoer. We vonden het UBC Museum of Antropology prachtig, verdwaalden in het labyrinth van de VanDusen botanische tuinen en fietsten rond en in Stanley Park (o.a. totempalen). De beklimming van Grouse Mountain deden we niet in de recordtijd van 27min, wel in ca 90min. Naast het uitzicht op Vancouver genoten we er van de "world famous lumberjack show". De honger van deze uitstappen werd gestild met chopsticks vol overheerlijke sushi.

The other side
Alhoewel Vancouver steevast in de top drie van de ranglijst van meest-leefbare steden ter wereld staat, zagen we er veel daklozen. Toch iets om over na te denken, zeker met het vooruitzicht van de Olympische Winterspelen van 2010.