Hallo-ween?

Thanksgiving en Halloween zijn twee typische feesten voor het Amerikaanse continent.

Thanksgiving is een dankfeest van Amerikaanse oorsprong (Plymouth Colony, 1621) voor de eerste goede oogst na een jaar vol strubbelingen, bedoeld om de indianen te bedanken. Maar bij gebrek aan indianen nodigt men nu vrienden uit om “turkey” (kalkoen) te eten. We hebben toen bij de bovenburen kip gegeten met wijn.

Halloween daarentegen wordt al tot bij ons gecommercialiseerd. Nochtans is de oorsprong meer religieus, sla er ‘The compact edition of the Oxford English Dictionary’ Volume I (A-O)-p1245-H43-2de kolom maar eens op na. Het is een macro-foto want zonder vergrootglas niet te lezen.
Vroeger verkleedden mensen zich op 31 oktober om de zielen van de overledenen af te schrikken. Men was bang dat deze anders bezit zouden nemen van de levenden. Hoe lelijker je verkleed was, hoe moeilijker het voor de geesten was om iemand te herkennen. Iedereen is de ware achtergrond natuurlijk allang vergeten, maar het is wel een grote verkleedpartij gebleven, van klein tot groot, overal zelfs tot op het werk.

Het is nu eerder een periode om de voortuinen te versieren met grafzerken, botten, spinnenwebben, lichtjes en kunstig uitgesneden pompoenen. Ja, het is eigenlijk meer het feest van de pompoen (pumpkin) geworden. Ook culinair is men creatief met deze oranje groente, zo kan je o.a. pumpkin pie en pumpkin muffin with cream eten of spicy pumpkin latte drinken. Alles in het teken van Halloween, zelfs de marktkramers...

Op Halloween-avond zelf kan je onderstaande aan de deur vinden: pompoenen, een zingend geraamte (om je af te schrikken) of een briefje.

De uitgesneden pompoen in de voortuin betekent dat men meedoet met waar het nu eigenlijk allemaal om draait. Maar bewonder eerst even de artistieke kant van het pompoensnijwerk, te beginnen met de pompoen aan ons eigen deur. Voor wie het zelf willen proberen, of er niet genoeg van kan krijgen, kijk eens op deze link www.halloweenpumpkins.be/nl/zelfmaken.html

Halloween draait nu immers om de kinderen die verkleed aanbellen met het bekende “trick or treat” om snoep te vragen. Tussen haakjes: in de winkels kan je naast volledige halloween-outfits ook speciale halloween-snoeppakketten kopen, er zijn zelfs radio-uitzendingen over het tandbederf ten gevolge van de overdaad aan snoepgoed. De moderne (en tevens oude) betekenis van “trick or treat” is echter: geef me snoep (=treat) of ik zal je huis bekogelen met eieren en andere troep of ander kattekwaad uithalen (=trick). Het zal ons een zorg wezen, geniet mee van ‘wien’ er aan ons deur stond.

Employee of the Month October

Het is belangrijk om af en toe eens stil te staan bij wat er in een bepaalde periode gebeurd is. Anderzijds bevordert het feit dat je iemand eens in de bloemetjes zet, de goede werksfeer en motiveert het de medewerker. Het is klaar dat een vaste rubriek "Medewerker van de Maand" niet mag ontbreken. Als teken van waardering zal hun foto een maand lang de zijkolom sieren. Het staat iedereen vrij een gooi naar deze begeerde titel te doen en in de Galerij van Verdienste te komen.

Voor de eerste maand is de keuze niet zo moeilijk of toch wel, want het werd een ex aequo: de founder en de co-founder van deze onderneming!


Deze allerhoogste eer wordt hun toegekend om verschillende redenen.

De founder kan niet genoeg geprezen worden, de Dikke Van Daele bevat te weinig woorden om uit te drukken van welke onschatbare waarde de inbreng van de founder voor deze onderneming is. Zowel bij het in-godsnaam-in-je-hoofd-halen-om-over-de-grote-plas-te-trekken, het plannen, het huizenjagen als het inpakken, wegwezen en weer uitpakken of bijvoorbeeld de ondersteuning bij het maken deze blog. Dit lijstje staat ongetwijfeld niet in verhouding tot alles wat de founder deed en doet in grote en kleine dingen, daarom een welgemeend dank-je founder!

De co-founder verdient een vermelding omdat hij meegaat.

Turn the light on

Als je in een ander land komt, dan zijn er heel wat verschillen. Als je in een ander continent komt, dan is er een wereld van verschil. Dan pas besef je hoe onverwonderd je alles om je heen aanvaardt. En daarom zag deze rubriek het licht...

Wat onmiddellijk opvalt, is dat je hier letterlijk het licht aan moet draaien, i.p.v. een handige schakelaar heeft de helft van de verlichting hier een draaiknop. Van de lampen met een andere fitting of reusachtige glasbollen zullen we maar zwijgen.



Elektriciteit is dus het eerste waarmee je geconfronteerd wordt, afhankelijk als we zijn van allerlei elektrische apparaten en elektronica.

In Canada is de spanning 110 Volt bij 50 Hz. Dat spanningsverschil tegenover de Europese 220 Volt maakt niks uit voor alle toestellen met een batterij, zoals fototoestel, wekker of uurwerk. Een computer en de batterijlader hebben er gelukkig ook geen probleem mee. Maar al de rest…

Dus veronderstel eens dat je een elektron bent en je traject van mijn PC naar de elektriciteitscentrale volgen.

Je kruipt uit mijn PC in de kabel, via de batterij die zoals gezegd gelukkig geen probleem met de andere spanning heeft, tot aan mijn stekker. O jee, je past niet in het stopcontact! Ze hebben hier dan ook de “Amerikaanse” stekker, gek omdat de Canadezen absoluut niet met de Amerikanen willen geassocieerd worden. Geen probleem, de noodzakelijke verloopstekkers kan je hier heel gemakkelijk kopen en je bent klaar om met de nodige vonken in het stopcontact te duiken.

Het moet wel gezegd dat zo’n stekker echt een prachtig staaltje van ingenieursschap is. Hij bestaat uit twee platte polen en een ronde pin voor de aarding, wat eigenlijk een beter ontwerp is dan de Europese stekker. Maar de aarding ontbreekt vaak en als dan één van die platte polen een net iets bredere top heeft, dan geldt gegarandeerd de Wet van Murphy als je die stekker in het stopcontact probeert te steken.

Nu goed, je bent correct in het stopcontact beland en via de bekabeling, meterkast etc. kom je buiten. Wat een zootje maken ze er van! Uit alle huizen vertrekken kabels als jij, niks ligt hier onder de grond. Die kabels komen dan allemaal ergens samen aan palen die tussen de aangrenzende achtertuinen staan. Ik heb over die kabels al een eekhoorn zien lopen en onze buren hebben hun waslijn, een draad tussen twee katrollen, ook aan zo’n paal bevestigd. En als je kabel dan al een mooi kluwen geworden is, ga je naar de grote elektriciteitspaal in de straat.

Deze elektriciteitspaal is een grote houten pyloon. Onderaan zit hij vol nietjes en aanplakbiljetten en vaak is hij wat beschadigd mogelijks doordat er iemand met zijn mega-jeep ertegenaan gereden is. Deze palen zomen de straat aan een zijde af, dus de kabels van de overkant gaan in een mooie parabool over de weg. Vaak is de straatverlichting ook aan die paal bevestigd.

Maar dit terzijde, jij zit in een dikke kabel en vooraleer je naar de centrale kan moet je wat getransformeerd worden. Dus ga je door die joekel van een trafo die aan de paal hangt en komt onder spanning op de bovenleiding. En nu denk je “op naar de centrale”, maar wacht eens even, er staan ook bomen langs de kant van de weg… geen probleem, we snoeien dan maar de boomtop eruit, en door het midden van die hartvorm gaan de bovenleidingen. Dat je in de kruin tussen de bladeren hangt, is niks om je zorgen over te maken, zelfs niet bij onweer.

Wat er met jou in de elektriciteitscentrale gebeurt, is me voorlopig nog een raadsel, maar zeker is dat je als “Hydro” in rekening gebracht wordt. Wat het water betreft, wel dat komt bij ons gewoon uit de kraan…

Addendum:
Op 6 november is het bewijs aangetoond: de snoeiers zijn langsgekomen. Ze rijden van boom tot boom, straat per straat, wijk per wijk. Hun camion is uitgerust met een beweegbare arm en een verhakselaar. En wat verder op de weg staat een bordje dat er werken aan de gang zijn. Het snoeigereedschap bestaat uit lange stokken met snoeimessen en zelfs een klein kettingzaagje. Zeg nog eens dat het geen serieuze bezigheid is...

To be or not to be an office

Waar kan je me bereiken?

Deze vraag is nog onbeantwoord gebleven. In het begin was dit ook niet zo duidelijk. Pas met de installatie van internet thuis werd de vestigingsplaats dan ook vast bepaald. Daarvoor kon ik gelukkig al aan de slag dankzij enkele dienstreizen naar de universiteit.
Hoewel we hier zullen spreken over de hoofdzetel van ME, lijkt het in geen enkel opzicht op het reusachtig complex waar mijn eega werkt. Deze beelden geven een beperkt idee van de Carleton University: ze tonen enkel de campus en haar werkplek, de Virtual Simulation Building, een hypermodern gebouw met o.a. een simulator van een autocockpit voor onderzoek.

Welke afdelingen heeft het bedrijf?

De hoofdzetel van ME is nu gevestigd op de eerste verdieping van een huis van de jaren 50 (zie vorige post). Dat huis is gelegen in een residentiële wijk aan de rand van de stad met straten in dambordpatroon en met allemaal zulke typische huizen. Onder ons appartement wonen de huiseigenaars, “the landlords”, en boven ons in de penthouse enkele echte Canadezen, dwz d’er is een hoek af.

Hier zie je onze straat met helemaal links ons huis. Het witte balkon behoort bij ons appartement.

Hier zie je me aan het werk aan mijn bureau.

Er is een volledig ingerichte meetkamer met o.a. schuifmaat, loep, pincet.

De refter valt op door zijn functionele inrichting.

De sanitaire voorzieningen spreken voor zichzelf.

Hoe hou je (t)huis en werk gescheiden?

Als je thuis werkt, werk je in een compleet andere situatie dan op kantoor. Dit feit dat ik in een het buitenland werk versterkt dit nog. De gevolgen zijn voelbaar zowel voor jezelf als voor je collega’s.
Naast de scheiding in de ruimte zoals de foto’s toonden, is er ook scheiding in de tijd nodig. Dit vraagt zowel discipline als flexibiliteit. Met de business hours moet dus rekening gehouden worden.
Psychologische begeleiding bij deze nieuwe uitdaging is daarom niet onverstandig. Elke dag is er dus een nuttige Tip of the Day. Je vindt er nu al Adam-at-home, de dagelijkse lotgevallen van een collega home-worker. In de toekomst wordt deze sectie misschien nog verder uitgebreid.

How to contact ME ... for Dummies

Hoe kan je me bereiken?

Alles gaat over dat kleine witte bakske, de modem, op de achtergrond. Ik kan er draadloos of met die kleine witte kabel mijn draagbare computer of laptop op aansluiten. Met die laptop verbind ik dan mijn hoofdtelefoon met micro en mijn muis (neen, zo diep gaat de uitleg niet). En daarmee is onze home-hardware een feit.
Vervolgens nog vele keren zeggen dat ik ME is (inloggen, internet openen, connecteren via VPN, drives starten, softphone verbinden, ...), en we zijn online.
De softphone uitleggen is niet zo eenvoudig. Ik heb een Duits telefoonnummer omdat de telefooncentrale in Duitsland staat. Een telefoongesprek gaat dus van Canada naar Duitsland met Voice-Over-IP gratis over het internet, en van Duitsland naar België als een internationaal telefoongesprek. De softphone werkt alleen als mijn laptop aanstaat.
Let wel op, het is hier 6 uur later dag dan in Europa!

Wanneer kan je me bereiken?

De business-uren zijn een beetje anders. Er is immers 6 uur tijdsverschil. Dat komt omdat ik op een andere lengtegraad zit en de aarde ronddraait en om de zon draait, maar dat zou ons te ver leiden. Eenvoudig gezegd: ik werk voor jullie in de namiddagploeg terwijl ik hier in de ochtendploeg sta. Ik start om 7u 's ochtends lokale tijd, zodat er de meeste overlapping mogelijk is.
Een handige tip: zet in je Calender van je Outlook een extra-tijdzone in. Dat doe je via: Tools - Options - Calender Options - Timezone - Kies '(GMT-5:00) Eastern Time (US&Canada)' en vink 'Adjust for daylight saving time' aan.


Alles op een rijtje:

Werktijd in België

6u

7u

8u

9u

10u

11u

12u

13u

14u

15u

16u

17u

18u

19u

20u

21u

22u

23u

24u

Werktijd in Canada

1u

2u

3u

4u

5u

6u

7u

8u

9u

10u

11u

12u

13u

14u

15u

16u

17u

18u

19u

Wat	Hoe	Doel	Kost
E-mail	Zelfde e-mail-adres	Projectwerk en communicatie	Gratis
Softphone	Duits telefoonnummer van mail-Signature	ME bellen	Gesprek
NetMeeting	Programma openstaan hebben op je PC	Vergadering. Bestanden samen bekijken. Datatransfert. Bellen.	Gratis
Brief	ME het adres vragen en met post opsturen	Documenten. Zonder tracking, ca.5d.	Postzegel
Pakket	ME het adres vragen en met koerier sturen	Belangrijke documenten. Delen. Met tracking.	DHL
Files	Projectdirectory gebruiken	Bestanden.	Gratis
IFX	IFX-Website gebruiken	Heel grote bestanden.	Gratis
CAD	Database gebruiken	Tekenwerk	Gratis

Worldwide Home Office

Het is zover, de eerste dag thuis werken. Gisterenavond 10 oktober vonden we het langverwachte kleine pakje met de modem en de instructies aan de deur. 's Avonds hebben dan alles gemonteerd, geïnstalleerd in zeven stappen, waarbij vooral de code van 26 cijfers een opgave was , zodat ik nu operationeel ben.

Terwijl alles wakker wordt, besef je dat het eigenlijk wel een gekke titel is. De woorden horen precies niet bij elkaar.

Worldwide Home.
Je kan maar op één plek tegelijkertijd zijn, maar je wel op meerdere plaatsen thuis voelen.
Je wereldbeeld moet natuurlijk wel juist zijn.
Home Office.
Het best hou je werk en privé gescheiden en toch zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden, want je thuis is je werkplaats.
Dit is onze straat en ons huisje, ons appartement is het eerste verdiep.

Worldwide Office.
Het is ongelooflijk wat de moderne technologie allemaal mogelijk maakt. Ik werk voor een Belgisch bedrijf in Canada en mijn telefoonnummer is Duits.
De vraag is: waar ben ik nu?

... and getting started

De jetlag is verwerkt. Onze onderneming moet nu vorm beginnen krijgen!
Gisteren op 3 oktober hebben we ons internet besteld. Een doorgedreven studie van de winkels langs Bank Street bezorgt ons immers alle nodige informatie. Na Rogers willen we toch graag nog een concurrent zien en onze woorden zijn nog niet koud of daar is de winkel van Bell. En hun self-installation kit genaamd Sympatico Performance is het uiteindelijk geworden, maar de levertijd is 2-3 dagen. Meer nog, 8 oktober is Thanksgiving, een bank holiday, dus het zal maar volgende week toekomen.

Wat nu?

Aja, tijdelijk werken op een andere The Experience afdeling in de Slater Street. Het is een wonder dat ik hun kleine kantoortje voor 2 personen vind, maar een mirakel mag je niet verwachten, maw er is geen plaats voor mij.

Dus de eerste dienstreis naar de universiteit is een feit. Na een kleine dwaaltocht door de universiteitsgebouwen met verschillende gidsen, beland ik in de Library. Na een kleine schets van de situatie word ik door een coole gast "wireless guest" gemaakt. Zo kan ik vier dagen op locatie werken.

Alles werkt perfect, de uitgebreide testen thuis bewijzen hun nut. Maar wat zegt dat mailtje daar... de telefooncentrale wordt helemaal vernieuwd in het komende weekend! De daaropvolgende week wordt de dode lijn van mijn softphone helemaal gereanimeerd. Zo dat hebben we ook weer gehad.

Maar in het weekend hebben we ook onze eerste ochtendlijke business-vergadering. Vrienden van ons hadden dit georganiseerd in Starbucks. Tot hun spijt konden ze er niet bij zijn, maar wij bedanken hen nogmaals hartelijk. Terwijl we genieten van de speciale en overheerlijke koffie en thee mengeling, met lekkere pompoen-en-creme-taart, nemen we de locale kranten door. Echt belangrijke thema's worden er niet besproken, alhoewel er nog veel te regelen is.
Maar wie wil nu een mooie dag anders doorbrengen dan met een wandeling langs het Rideau Canal en een eerste verkenning van Ottawa?

Getting there...

1 oktober, de dag van ons vertrek is aangebroken. Rond 5u15 staan we op om de ochtendfiles naar Zaventem te vermijden.
Na het afscheid van de beide ouderparen, nemen we de vlucht van 10u10 naar New York. Je belandt daar werkelijk 6u terug in de tijd...
Want alhoewel je enkel in transit bent voor Canada, moet je toch de ganse procedure, inclusief foto en vingerafdrukken, doorlopen.

Een korte vlucht op Montreal brengt ons opnieuw in de wachtrij. Eerst van de douane en dan van de immigratie. Vier uur later kunnen we eindelijk met onze work permit de bus nemen naar Ottawa, een rit van ca 200 km.

De work permit is een reusachtig blad waar men eerst vanalles af moet scheuren, om het dan vierdubbelgevouwen in je pasport te nieten, naast de verblijfsvergunning voor de USA die je daarvoor gekregen had. Nog enkel stempels en een handgeschreven code en je kan aan de slag.
Het feit dat we maar drie maanden in de USA mogen blijven, vergeten we even. We zien wel wat er gebeurt als we zes maanden later weer in transit zijn.

In de busterminal van Ottawa worden we gelukkig opgewacht door de enthousiaste zus die ons naar ons appartement brengt. Onverwachts is ook onze huisbazin aanwezig, ze is voor een familiebezoek overgekomen van India. Morgen bespreken we wel alle praktische zaken, want na deze vermoeiende reisdag van 24u willen we vooral slapen.
Trouwens we hebben enkele dagen verlof om ons te oriënteren.

The X rules of the preparation

Laat me toe om even terug te gaan in de tijd en te schetsen hoe het zover is kunnen komen aan de hand van volgende regels:

1. Ben je bereid alles achter te laten?
Neen, stop en blijf thuis.
Ja? Besef je dat het mogelijk is dat je een jaar van elkaar gescheiden kan zijn op enkele vakanties na? Of dat je zonder werk thuis kan wachten tot de ander van zijn werk terugkomt? Als het 'Ja' blijft, ga dan door naar de volgende regel.

2. Probeer in het land te blijven.
Aangezien je als toerist slechts 6 maand in Canada legaal kan verblijven, moet je een visum en best ook een werkvergunning bemachtigen. Vul een stapel documenten in, betaal 100 € per persoon, zend alles naar de Ambassade in Parijs en wacht minstens 6 weken. Ga ondertussen door, het komt wel goed...

3. Stel de Grote Vraag.
Ga naar de HR en stel je businessplan voor. Een Nee heb je, een Ja kan je krijgen.

4. Zoek daar een woonst terwijl je hier bent.
Doorzoek alle mogelijke immobiliënsites. Schrijf ca. 400 mails en alhoewel succes niet gegarandeerd is, vind je misschien wel een perfect plekje voor 1 jaar vanaf 1 oktober, niet ongemeubeld, niet te duur, niet te ver en bovenal boven de grond (dus geen 'basement').

5. Raak je eigen stekje voor 1 jaar kwijt.
Vraag je huisbazin vriendelijk of je onderverhuren mag en plaats advertenties op tal van sites en de koopjeskrant. Neem de vele telefoontjes en bezoekjes van ongeschikte kandidaten erbij om uiteindelijk toch een paar geschikte gasten te vinden.

6. Gezondheid boven alles.
Je weet nu al dat je naar Canada mag, dus vermijd ongelukjes. Regel alles met je ziekenfonds. Neem een aanvullende verzekering en betaal zorgenloos de premie van enkele honderden euros.

7. Vadertje Staat tweemaal.
Aangezien je meer dan 183 dagen niet in België bent, word je een "deemed non-resident for tax purposes" in Canada. Vul dus straks met de glimlach twee belastingsbrieven in. Hoe zou je dat doen zonder tax-on-web?

8. Koning auto even onttronen.
Wat doe je nu met die nieuwe wagen? Betaal je dieseltax. Schort je verzekering op, maar zorg er wel voor dat je ouders er af en toe eens een toertje mee mogen rijden. Zet hem anders in de garage.
Loop langs bij het gemeentehuis en schaf je een internationaal rijbewijs aan voor een prikje, want anders kan je in Canada geen wagen huren, terwijl je terloops zegt dat je een jaartje weg bent.

9. Maak een lijstje.
Zorg dat je niks vergeet en test alles uit. Je gaat er immers werken!
Laat je limiet van je VISA optrekken en ruil die bankkaart die zal vervallen in.

10. Vertrek!!
Als je denkt: de voorbereiding is gedaan, ik ben klaar... wel het begint nog maar pas!
PS: geef een tijdelijk-afscheidsfeestje...

Our Mission

Elke onderneming start met een missie.
Onze missie begon in Zaventem en ons doel is Canada.
We zullen één jaar wonen en werken in Ottawa, Ineke als post-doc aan de Carleton University en ik als gedetacheerde.
Want tussen woord en daad staan wetten en praktische bezwaren...

Maar toch om enkele bezorgde vragen onmiddellijk te beantwoorden:
Neen, we sturen geen container naar Canada. We nemen enkel, 2 x 23 kg bagage mee per persoon (valies en rugzak) en een extra (betalende) valies met ons donsdeken in mee. En natuurlijk handbagage van 6 kg met laptop etc. Het appartement dat we via internet vonden is immers volledig gemeubeld.
Neen, we zullen geen auto hebben. We wonen in een residentiële wijk aan de rand van de stad en gaan wel te voet naar de bakker, de supermarkt, etc.
Ja, we beseffen en weten echt niet waar we aan beginnen. Maar dat was net zo met de voorbereiding: als we geweten hadden waar we aan begonnen dan hadden we het misschien nooit gedaan.

My thanx

Het eerste stuk moet zeker gaan over de reden van deze weblog.
Het is immers niet vanzelfsprekend....

Ten eerste is het is niet vanzelfsprekend dat ik hier ben.
De hoofdreden is dat ik mijn eega hierheen wou volgen omdat het zo'n unieke ervaring is, om van de relationele kant maar te zwijgen. Daarom wil ik iedereen bedanken die dit mogelijk gemaakt heeft. Alhoewel ik eigenlijk niet weet wie dat allemaal is, moet ik absoluut JL, WR, JD, JVC, LV, JV, KVN, LH bedanken.

Ten tweede is het is niet vanzelfsprekend dat ik hier kan werken.
Daarom wil ik alvast iedereen bedanken die met mij samenwerkt of zal samenwerken. Mijn direkte collega's en allen die ME veel succes wensten met deze onderneming.

Merk op dat elke verwijzing naar echte personen zuiver toevallig is. Kwestie van geen problemen te krijgen met allerlei smartfilters. Toch is alles gebaseerd op waargebeurde feiten.