Turn the light on

Als je in een ander land komt, dan zijn er heel wat verschillen. Als je in een ander continent komt, dan is er een wereld van verschil. Dan pas besef je hoe onverwonderd je alles om je heen aanvaardt. En daarom zag deze rubriek het licht...

Wat onmiddellijk opvalt, is dat je hier letterlijk het licht aan moet draaien, i.p.v. een handige schakelaar heeft de helft van de verlichting hier een draaiknop. Van de lampen met een andere fitting of reusachtige glasbollen zullen we maar zwijgen.



Elektriciteit is dus het eerste waarmee je geconfronteerd wordt, afhankelijk als we zijn van allerlei elektrische apparaten en elektronica.

In Canada is de spanning 110 Volt bij 50 Hz. Dat spanningsverschil tegenover de Europese 220 Volt maakt niks uit voor alle toestellen met een batterij, zoals fototoestel, wekker of uurwerk. Een computer en de batterijlader hebben er gelukkig ook geen probleem mee. Maar al de rest…

Dus veronderstel eens dat je een elektron bent en je traject van mijn PC naar de elektriciteitscentrale volgen.

Je kruipt uit mijn PC in de kabel, via de batterij die zoals gezegd gelukkig geen probleem met de andere spanning heeft, tot aan mijn stekker. O jee, je past niet in het stopcontact! Ze hebben hier dan ook de “Amerikaanse” stekker, gek omdat de Canadezen absoluut niet met de Amerikanen willen geassocieerd worden. Geen probleem, de noodzakelijke verloopstekkers kan je hier heel gemakkelijk kopen en je bent klaar om met de nodige vonken in het stopcontact te duiken.

Het moet wel gezegd dat zo’n stekker echt een prachtig staaltje van ingenieursschap is. Hij bestaat uit twee platte polen en een ronde pin voor de aarding, wat eigenlijk een beter ontwerp is dan de Europese stekker. Maar de aarding ontbreekt vaak en als dan één van die platte polen een net iets bredere top heeft, dan geldt gegarandeerd de Wet van Murphy als je die stekker in het stopcontact probeert te steken.

Nu goed, je bent correct in het stopcontact beland en via de bekabeling, meterkast etc. kom je buiten. Wat een zootje maken ze er van! Uit alle huizen vertrekken kabels als jij, niks ligt hier onder de grond. Die kabels komen dan allemaal ergens samen aan palen die tussen de aangrenzende achtertuinen staan. Ik heb over die kabels al een eekhoorn zien lopen en onze buren hebben hun waslijn, een draad tussen twee katrollen, ook aan zo’n paal bevestigd. En als je kabel dan al een mooi kluwen geworden is, ga je naar de grote elektriciteitspaal in de straat.

Deze elektriciteitspaal is een grote houten pyloon. Onderaan zit hij vol nietjes en aanplakbiljetten en vaak is hij wat beschadigd mogelijks doordat er iemand met zijn mega-jeep ertegenaan gereden is. Deze palen zomen de straat aan een zijde af, dus de kabels van de overkant gaan in een mooie parabool over de weg. Vaak is de straatverlichting ook aan die paal bevestigd.

Maar dit terzijde, jij zit in een dikke kabel en vooraleer je naar de centrale kan moet je wat getransformeerd worden. Dus ga je door die joekel van een trafo die aan de paal hangt en komt onder spanning op de bovenleiding. En nu denk je “op naar de centrale”, maar wacht eens even, er staan ook bomen langs de kant van de weg… geen probleem, we snoeien dan maar de boomtop eruit, en door het midden van die hartvorm gaan de bovenleidingen. Dat je in de kruin tussen de bladeren hangt, is niks om je zorgen over te maken, zelfs niet bij onweer.

Wat er met jou in de elektriciteitscentrale gebeurt, is me voorlopig nog een raadsel, maar zeker is dat je als “Hydro” in rekening gebracht wordt. Wat het water betreft, wel dat komt bij ons gewoon uit de kraan…

Addendum:
Op 6 november is het bewijs aangetoond: de snoeiers zijn langsgekomen. Ze rijden van boom tot boom, straat per straat, wijk per wijk. Hun camion is uitgerust met een beweegbare arm en een verhakselaar. En wat verder op de weg staat een bordje dat er werken aan de gang zijn. Het snoeigereedschap bestaat uit lange stokken met snoeimessen en zelfs een klein kettingzaagje. Zeg nog eens dat het geen serieuze bezigheid is...