Na het afscheid van de beide ouderparen, nemen we de vlucht van 10u10 naar New York. Je belandt daar werkelijk 6u terug in de tijd...
Want alhoewel je enkel in transit bent voor Canada, moet je toch de ganse procedure, inclusief foto en vingerafdrukken, doorlopen.
Een korte vlucht op Montreal brengt ons opnieuw in de wachtrij. Eerst van de douane en dan van de immigratie. Vier uur later kunnen we eindelijk met onze work permit de bus nemen naar Ottawa, een rit van ca 200 km.De work permit is een reusachtig blad waar men eerst vanalles af moet scheuren, om het dan vierdubbelgevouwen in je pasport te nieten, naast de verblijfsvergunning voor de USA die je daarvoor gekregen had. Nog enkel stempels en een handgeschreven code en je kan aan de slag.
Het feit dat we maar drie maanden in de USA mogen blijven, vergeten we even. We zien wel wat er gebeurt als we zes maanden later weer in transit zijn.
In de busterminal van Ottawa worden we gelukkig opgewacht door de enthousiaste zus die ons naar ons appartement brengt. Onverwachts is ook onze huisbazin aanwezig, ze is voor een familiebezoek overgekomen van India. Morgen bespreken we wel alle praktische zaken, want na deze vermoeiende reisdag van 24u willen we vooral slapen.
Trouwens we hebben enkele dagen verlof om ons te oriënteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten